در پارک ژوراسیک چند دایناسور جا می‌شود؟

سنترال‌پارک نیویورک پذیرای مجموعه‌ای از دایناسورهای ساخته دست بشر است. اگر این منطقه بخشی از زیستگاه حقیقی دایناسورها بود می‌توانست نیازهای تغذیه‌ای و حیاتی چند گیاهخوار عظیم‌الجثه را برآورده کند؟

محبوبه عمیدی: فکر می‌کنید دایناسورها هم رفتار اجتماعی داشته‌اند یا نه! ترجیح می‌داده‌اند در گروه‌های بسیارکوچک زندگی کنند؟ چه منابع غذایی در اختیار داشتند و اگر پارک ژوراسیک حقیقتا بخشی از زیستگاه آنها بود می‌بایست انتظار چه شرایطی را داشته باشیم؟

با اینکه محققان موفق شده‌اند فسیل بسیاری از دایناسورها را در نقاط مختلفی از جهان کشف کنند اما استناد به این تکه‌های پراکنده و سرشماری دایناسورها از روی آنها نمی‌تواند جوابگوی این تحقیق باشد. به گزارش نیوساینتیست، جیمز فارلوت، دیرین‌شناس دانشگاه ایندیانا با بررسی نیازهای غذایی دایناسورها و مقایسه آن با بقایای منابع غذایی به جامانده در سازند موریسون که منطقه وسیعی شامل ایالت‌های کلورادو، یوتا و وایومینگ با قدمتی 150میلیون ساله را در برگرفته و به اواخر دوره ژوراسیک برمی‌گردد، دارد تلاش می‌کند به این پرسش پاسخ دهد. این منطقه زیستگاه بسیاری از ساروپودها، دایناسورهای گردن‌بلند گیاه‌خوار بوده است.

در میان این بقایا فسیل سرخس‌ها و تعدادی از درختان ماقبل تاریخ به چشم می‌خورند که می‌توانند در تخمین منابع غذایی در دسترس دایناسورهای گیاهخوار به فارلوت و همکارانش کمک کنند. در بررسی تنها یک لایه بیش از 135 ساروپود شمارش شده‌اند که در میان آنها 31 نمونه آپاتوزاروس و برونتوزاروس وجود داشته است. این گیاه‌خواران عظیم بخش عمده مصرف غذایی را داشته‌اند و اغلب زیست‌توده تشکیل‌شده متعلق به آنهاست. سهم جانداران کوچک‌تر و دایناسورهای جوان بسیاراندک است.

نمی‌دانیم دایناسورها خونگرم بوده‌اند یا خونسرد و به همین دلیل بررسی نیاز غذایی آنها به مراتب پیچیده‌تر است. اگر این جانداران خونگرم بوده باشند نیاز غذایی آنها و متابولیسم بدن‌شان باید مانند گیاهخواران بزرگ امروزی مانند فیل‌ها و اسب‌های آبی در نظر گرفته شود ولی اگر مانند سوسمارها خونسرد بوده باشند، به متابولیسم پایین و منابع غذایی بسیار‌محدودتری نیاز داشته‌اند و در نتیجه منطقه می‌توانسته زیستگاه گیاه‌خواران بیشتری باشد.

اگر سنترال‌پارک نیویورک را که محل نگهداری بسیاری از دایناسورهایی است که در فیلم‌ها شاهد بوده‌ایم بخشی از منطقه موریسون در نظر بگیریم این فضای 3.4کیلومتر‌مربعی می‌تواند زیستگاه تعداد اندکی از ساروپودهای خونگرم باشد و امکان تغذیه یکی‌دوتا آپاتوزوروس در ابعاد حقیقی را نیز فراهم کند. اگر دایناسورها را خونسرد در نظر بگیریم در همین منطقه بیش از 100 گیاه‌خوار عظیم‌الجثه ساکن خواهند شد.

البته فارلوت در این تحقیق آلوزوروس شکارچی هولناک دوره ژوراسیک را لحاظ نکرده است. فسیل این جاندار هم در میان بقایای منطقه موریسون موجود است اما می‌تواند محاسبات را به مراتب پیچیده‌تر کند.
منبع : خبرآنلاین

چه پارک بزرگی