سرنوشت گوش قرمزهاي خونگي چي ميشه ؟

فقط فکر باغ وحش رو نکنید. من به اصرار پدرو مادرم یه سنجاب و یه روباهمو دادم باغ وحش ولی الان خیلی پشیمونم

!!!!!!!! بله این همون سئوالی بود که پارسال من از جناب apb پرسیدم و بی جواب موند فکر این بودیم که بسپاریم بهشون و ایشون هم توضیح دادن که در منزل جایی ندارند

به هر حال این سئوال همچنان بی جواب است

به قول شما این همه رسیدگی ، وابستگی و ... آخرش هم نا معلوم

خب بايد واقعا فكري كرد.من اصلا دلم نمياد براحتي لاكي هامو بعد از اينهمه رسيدگي و زحمت و وابستگي بسپرم دست شخص ديگه اي .

از طرفي نگهداري گوش قرمزا تو دوره بلوغ خيل سختتره

بركه هاي ها كه خيلي مظلومن اصلا كاري به كار كسي ندارن و شايد بشه راحت تر تو طبيعت شمال رهاشون كرد و بركه مطمئن و دنج هم تو شمال سراغ دارم

اما گوش قرمزا رو هم توصيه شده تو طبيعت رها نكنيم چون رو اكوسيستم اثر بدي ميذاره
گوش قرمزا براحتي ميتونن يه مار رو شكار كنن بخورن و خيلي شكارچي هاي ماهري هستن تو طبيعت
بايد بفكر چاره بود

واقعا ما در سنين بالاتر نمي تونيم شرايط طبيعي رو براشون فراهم كنيم .
يه لاكپشت بالغ احتياج داره كه آزادتر باشه و دوست داره شكار كنه و مخفي بشه و تحرك بيشتري داشته باشه

اميدوارم بتونيم راه حلي براي اين مشكل پيدا كنيم :\s/:

آقا فرهاد سوالی که مطرح کردید همیشه برای من هم یک دغدغه ذهنی بود. همیشه تو ذهنم بود که کاش با بچه های یک چای بزرگ سفارش می دادیم وکه لاک پشتهای بی سرپرست یا لاک پشتهای بزرگ رااونجا نگه داریم.
یک کاردیگر هم می شه کرد به لاک پشتها کم غذا بدید که سریع رشد نکنند.

سميرا خانوم من وقتي ميام خونه اين 8 تا لاكپشت (4 تا كوچولو-4 تا يكساله) اينقدر دست و پا ميزنن و خودشونو به شيشه مي مالن و كله شونو بالا ميارن كه اصلا طاقت نميارم غذا ندم بهشون

با خودم فكر ميكنم اگه اينا تو طبيعت بودن چقدر راحت و آزاد بودن و نيازي به التماس به ما واسه غذا نداشتن.

كرديمشون تو يه شيشه تنگ و از صبح تا شب بايد تو همون بچرخن و هر چي هم بهشون ميديم قانع باشن

كاش بقول شما ميشد جائي مهيا كرد براشون كه خيالمون راحت باشه از آينده شون و بتونن عمر طبيعي خودشونو داشته باشن :[-o<:

آقا فرهاد من خبر 4 تا کوچولو را نداشتم. پس لیکیتی پیش اونها نبود وگرنه از اونها هم می نوشت.
بابا چه حوصله ای دارید. بااینحال باید تحمل کرد و بهشون ندهید. من خودم خیلی سنگ دلم کم به لاکی غذا می دم.
همین الانم با اینکه لاکیم تنهاست ولی می ترسم یک لاک پشت دیگه بگیرم همش فکر میکنم اگر روزی نتونم ازش نگهداری کنم کی قبولش می کنه بخصوص اگر بزرگ بشن. بزار حداقل یکدونه باشه.


شما با پستتون دغدغه منو باز زنده کردید.

دوستان عزیز ، این سوال بی جواب نمونده! جوابش رو همتون خوب می دونید! وقتی ما حیوانی رو برای نگهداری می آوریم ، سرنوشت اون به دست ماست و در نتیجه یا باید با توجه به شرایط کشورمون به کسی که خب نگهش می داره واگذار کنیم و یا باید خودمون به فکر آکورایوم های بزرگتر براشون باشیم!

برای من خیلی جالبه و تا حدود زیادی خوشحال کننده است که این موضوع مطرح شد و جوتاب ها رو شنیدم! اگه مدرکی داشتم که بهتون بدم ، الان دیپلم افتخاری سایت رو می دادم! اگه این سوال پارسال از بچه ها پرسیده می شد ، یا از کسی که سایت رو نیدیده بپرسیم ، چی میگه؟ می گه: آزادش می کنم تو طبیعت و یا الان بزرگ شه مگه چی می شه ، تو جاش می مونه و یا می گه مبرمش بیرون از خونه و شرایط ... و یا می دمش به باغ وحش! ولی الان بسیار خوشحالم که کارها نتیجه داده! کسی نگفت باغ وحش و گفتن شرایطش بده ، یعنی برای لاک پشتتشون ارزش قائلند و دوستش دارند! نه به خاطر این که اونم اون ها رو دوست داره! چون واقعا ممکنه این طور نباشه! بلکه به خاطر این که حس مسوولیت رو در قبال موجودات زنده دارند! که بسیار جای خوشحالی داره! کسی نگفت می ندازمش بیرون و می زارم تو جاش بمونه! کسی نگفت آزادش می کنم تو طبیعت! ولی هنوز مونده تا به پاسه های درست برسیم ، شاید سال آینده این موقع کسی دوباره موضوع رو مطرح کنه و جواب ها در حد مدرک لیسانس بالا بیان! فعلا حتی مطرح کردن این سوال به صورت مجدد و جواب های منطقی و قابل قبول ، یعنی احساس مسوولیت در قبال لاک پشت ها! و البته سایر حیوانات! دیدی بسیار عالی داشتن! احساسی که شاید کمتر کسی بتونه درکش بکنه! در آینده شاید با گذشت زمان به جواب های بهتری برسیم! موفق باشید ، پرهام.

lآقا پرهام از پاسخ زیبایی که دادید ممنون
البته پارسال در آخر این صفحه از تاپیک https://lakposhtha.forumfa.net/forum-f2/topic-t94.htm این را مطرح کردم و پاسخ ها جالب بود

منم خیلی با سمیر عزیز موافقم...کاش میشد 1 تکه از 1 باغ وحش را خرید مثلا 40متر و بچه هامون رابذاریم اونجا

من نمی دونم چرا ما در مورد لاک پشتها اینطوری هستیم. این شامل حال خودم هم می شه . سایر حیوانات خانگی معمولا تا آخر عمرشون پیش صاحباشون هستند و صاحبهاشون هیچ دغدغه ای از این بابت ندارند. حتی سگها و گربه هایی پیدا می شن که به مراتب جثه های بزرگتری دارند.
اما شاید اشکال گوش قرمزها اینه که نمی تونند رابطه برقرارکنند وگرنه به نظر من از خیلی موجودات باهوشترند. یا شاید گوش قرمزهای نوزاد خیلی ناز هستند و مثل ماهی خریداری می کنیم. بعد اگر خیلی دلمون به حالشون بسوزه براشون تراریوم درست می کنیم. ولی با بزرگ شدن و تغییر شکل دادنشون نمی تونیم کنار بیایم. انگار دوست داریم همون کوچولوهای سه سانتی بمونند.

من نمی دونم چرا ما برای تفریح خودمون این حیوانات را می خریم. یعنی اگر خریداری نباشه اینها دیگه تجارت نمی شن؟ یعنی یکسری گوش قرمز قربانی خواهند شد ولی حداقل تجارتش از بین می ره؟

من از اینکه خودم گوش قرمزم را نخریدم خوشحالم ولی می دونم اگر روزی من نتونم بهش برسم هیچکس دیگری در خانه حاضر نیست ازش مراقبت کنه. شاید الان کسی به سرپرستی قبولش کنه اما وقتی بزرگ شد هم کسی هست که نگهش داره؟

با سلام

خانم سمیرا من هم هیچ یک از لاکپشت هام رو نخریدم گوش قرمز رو به من هدیه دادن البته به خواهرم سپس پس از با تجربه شدن به خاطر سایت تراریوم و لاکپشت ها امدم به طور حرفه ای از لاکیم نگه داشتم بعد یک برکه ای دیدم که خیلی بد نگه داری میشه گفتم به من دادن و بعدا هم دیدم یک گوش قرمز وحشتناک نگه داری میشه به ان ها گفتم دادن به من نگه داری کردم حالا که 10 ماه گذش از اون لاکی هایی که گرفته بودم(به جز مال خودم) و سرحال تر شده بودند و شیطون حال برکه ای رو به دختر خاله ام با تمام تجهیزات که پولش رو خودش داده بود خریدم وبه ان دادم که الان جاش عالی است و اون گوش قرمز رو هم که الان کمی بزرگ شده وسرحال تر به خود صاحبش با تمام تجهیزات خواهم داد تا نگه دارد

حال گوش قرمز خودم (که هدیه دادن) بر خلاف شما خانواده من عاشق ان هستند من الان در حال ساخت تراریوم 120*40*60 هستم با سامپ این در حالی است که خودم می خواستم بسازم ولی بعدا که پدر ومادرم وخواهر هر روز به من میگن عارف جای شلاله(دقت کنید شلاله نه لاکپشت) کوچیک شده بزرگش کون و هرچه قدر براش خرج می کنم واز پدرم میگیرم و مادرم(ولی برای اکواریومم خودم خرج می کنم) پس فهمیدید که به به شلاله به چشم یک حیوان نگاه نمی کنیم به چشم یکی از اعضای خانواده نگاه میکنیم

و قتی یکی از فامیل هایمان می اید ومی گوید عارف ولش کن بره بهش می گویم شما هم پسرتان رو ولش کنید بره بزرگ شده میگه این ادم است حیوان که نیست من هم به هشان میگم ما هم حیوانیم و لاکی هم حیوان فقط با ناطق وبد ذات هستیم ولی لاکی مهربان وقدر شناس طرف هنگ میکنه میگه ول کن

من تا اخر عمرم از شلاله نگه داری خواهم کرد و اگر روزی توانستم به می سی سی پی بروم ان را انجا جا نه جای دیگر ازاد خواهم کرد وقبل از ان هم دوره ای ویژه ای براش خواهم گذاشت


و حتی کار به اینجا کشیده که خواهرم برای شلاله شعر گفته

این هم شعرش

لاکی لا کی شلاله یه دختره باحاله دوتا گوش قرمز داره هه ه ه ه ه

یه لاک سبز خال خالی صاحبش رو خیلی دوست داره


با ارزوی موفقیت برای اعضای خوب فروم

خیلی جالب بود آقای کریم زاده خدا واستون حفظش کنه و اگه میشه یه عکس جدید ازش بزارین ممنون

عارف عزیز

خوب این شرایط خانواده شماست و امیدوارم همیشه نظرتون راجع به لاک پشتتون همینطوری باقی بمونه.

من لاک پشتم را هدیه هم نگرفتم. برادرم مدتها توی خیابون دیده بود و ازشون خوشش آمده بود و سپس همین حدودا پارسال خریداری کرد. اگر من بهش نمی رسیدم تا الان مرده بود به خاطر تغذیه بد که البته اطلاعاتم را مدیون این فرم و ادمینهاش هستم.

ولی یک موقعی می گم کاش بهش نمی رسیدم و می مرد. تکلیف این حیونکی چی می شه در آینده؟ اینکه محصوره و از طبیعت خدا و شرایطش که ما هرگز براش نمی تونیم مهیا کنیم محرومه یک طرف، اینکه می تونه عمر طبیعی بکنه و آیا کسی هست که بهش برسه از یک طرف دیگه.

یک حس مسئولیت خیلی سنگینی روی دوشم مونده که همیشه بی اغراق بهش فکر می کنم. دیدن این تاپیک باعث شد که ببینم باقی دوستان هم این نگرانی را دارند. دلیلش هم اینست که لاک پشتهای نیمه آبزی جای بزرگ واسه زندگی می خوان، تمیز کردن محل زندگیشون خیلی دردسر داره و برای همین کمتر کسی تمایل به نگهداری ازشون داره. جدا ابعاد بالای 15 غیر قابل تصور هست.

حالا چه می شود کرد؟ من تا زمانیکه باشم بهش می رسم ولی اگر روزی نتونستم پیشش باشم و نتونستم با خودم ببرمش تکلیفش چی میشه؟ لاک پشت بزرگ را کسی دوست نداره.

samir عزیز ، چرا لاک پشت شما بهواهد عمر طبیعی نداشته بباشه! شما می توانید با شرایطی که ایجاد می کنید ، عمر لاک پشتتون ور از عمر طبیعی اون بیشتر کنید! عمر لاک پشت ها در اسارت در شرایط خوب تا 40 سال و در طبیعت در شرایط خوب تا 20 سال هست! توجیه اون هم جالبه و به عهده خودتون می گزارم! شاید تا چند وقت دیگر بینشی جدید در شما هم در این مورد ایجاد بشه! موفق باشید ، پرهام.

ای بابا مهندس مگر خودمون چند سال دیگه زنده هستیم که حالا 40 سال به پای لاک پشت بشینیم.
خود شما واقعا تا چند سال دیگه با یکسری موجودات عظیم الجثه مواجه هستید می خواید چه کار کنید؟ یعنی تا ابد لاک پشتهاتون رانگه می دارید؟

مشكل اصلي اينه كه لاكپشت مثل سگ يا قناري و فنچ و گربه نيست .لاكپشت وقتي بزرگتر ميشه نياز به آب نور و گرما و ماهي درشت تر بعنوان غذا داره .نميشه مثلا يه گوشه اتاق ولش كرد كه واسه خودش بازي كنه .
نميشه گذاشت تو حياط واسه خودش راه بره

بايد مثلا يه خونه حياط دار داشت كه توش يه حوض خوب درست كنيم با سايه بون و كلي تشكيلات و تازه واسه زمستون هم امكان سرپوشيده شدن هم داشته باشه تا از سرما تلف نشه كه بازم تو اين حالت هم
دردسرهاي خودشو داره يعني باز كنترل دماي آب حوض و گرما هم لازمه

بهرحال فرمايش آقا پرهام از جهاتي درسته اما كساني كه آپارتمان دارن بمشكل اساسي برميخورن و البته فرمايش خانم سمير هم كاملا درسته .حتي 20 سال هم مدتيه كه بايد روش فكر بشه از نظر امكانات نگهداري .

چه جالب!
وقتی این تاپیک را دیدم تعجب کردم چون این حرفیه که دائم با خودم تکرار می کنم. "عاقبت مارکی چه خواهد شد؟"
آیا میتونم از بیماری و حادثه حفظش کنم؟ تا کی زنده میمونه؟ آیا روزی واگذارش میکنم؟ تا کی میتونم تنها نگهش دارم بدون جفت؟ اگر تخم بگذاره شرایطش را دارم؟
اگر شرایطی پیش بیاد مثل مسافرت و اینها که من واقعا نتونم نگهش دارم باید چیکار کنم؟ چه کسی مثل من میتونه بهش برسه؟مسلما در طبیعت رها نمکینمش چون نه اون میتونه تحمل کنه و نه برای طبیعت خوبه.
من خودم تا کی هستم که بخوام بهش برسم ؟ اگر روزی نباشم. اگر روزی ... اگر روزی ...

یادمه اولین مطلبی که در مورد گوش قرمزها خونده بودم در سایت یک نفر فرانسوی بود که 22 سال از دوتا گوش قرمز نگهداری کرده بود. ولی اونها را الان در برکه خانه ویلایی خارج شهرش نگهداری می کرد و عکس هایی از اون برکه و شرایطش گذاشته بود. میگفت اونها را که به اسم صدا میکه میان طرفش. شاید مجبور بشم منم این کار را بکنم.

خیلی جالب بود مهتاب جان کاش آدم بتونه اونقدر عمر کنه که مواظبشون باشه من که شخصا نمیتونم از یکی یدونم (دردونه) دل بکنم وقتی میرم دانشگاه دلم واسش یه ذره میشه واسه شیطنطاش تابستونا حوضو آب میکنم میندازمش اونتو(( البته آبش 24 تا 48 ساعت میمونه)) اونقدر بهش خوش میگذره که وروجک دوست نداره بیاد بیرون براش توپ کوچولو میندازم تو آب باهاش اینقدر شیرین بازی میکنه اونوقت دلم نمیخواد یه لحظه از دستش بدم لاکیم (لاکپشت فراتیم)که 6 سال باهام بود پارسال روز تولدم به خاطر عفونت گلو مرد و بعدش بااین سایت آشنا شدم اونوقت خیلی افسوس خوردم که چرا زودتر نیومدم ولی الان دردونمو دارم (دردونه رو 1 سال بعد لاکی گرفتم )
دبا این که بزرگ هستو فکشم قوی شده ولی وقتی دستمو میگیره اصلا فشار نمیده ولی اگه بقیه باشن چرا , البته اگه خیلی عصبانی بشه بدجور گاز میگیره تاحالا تو این 5 سال دو بار این اتفاق افتاده ولی خیلی فهمیدست و میفهمه که ناراحت شدم مظلوم نگاهم میکنه دلم نمیاد بهش اخم کنم قربونش برم امیدوارم ازم تو این 5 سال راضی باشه ومامانه خوبی واسش باشم همینطور لاکیم
واسه مسافرت با خودم میبرمش هر جا موندیم آب میزارم کنارو میندازمش تو آب چون هیچکس مثل خودم نمیتونه بهش برسه بقیه حوصله ندارن که بدم دستشون بعدشم اگه کس دیگه ای غذا بده نمیخوره
خیلی جالبه ماهم حیوان ناطقیم با فرق اینکه عقل و اختیار داریم ولی اونقدر حیونا از ادما وفادارترند که هیچ وقت محبت آدما رو فقط به خاطر یه اشتباه و یه لغزش فراموش نمیکنن

من دلم نمیاد حتی یک روز از لاک پشت هام جدا بشم

samir و farhad666 عزیز ، نه اندازه این ها در طبیعت به اندزاه هایی که گفتیم می رسه! در اسارت با وجود رشد سریع ، بعد از سن رشد ، این رشد متوقف شده و دیگه بزرگتر نیم شوند! یه مثال شما هرچقدر به 1 انسان پیر غذا دهید ، رشد نخواهد کرد! لاک پشت ها حداکثر طول لاک شون در نزها در طبیعت 20 سانتی و در ماده ها حداکثر در طبیعت 30 سانیت متر هست! در اسارت کمتز از این حد رشد می کنند و اصلا به این اندازه نمی رسند! من لاک پشت هام اکثرشون سن رشدشون تمون شده و رشد بسار کندی خواهند داشت و شاید تا آخر عمر فقط جند سانتی متر بلند تر از این شوند! پس شما هم نگران اندازه لاک پشتتون نشوید و اندازه عای طبیعی رو با اندازه های نگهداری در تراریوم مقایسه نکنید!

samir عزیز ، من با این لاک پشت ها رو اکثرشون رو نخریدم و هدیه هایی هستند از روی لطف و یا اجبار یه خاطر از بین نرفتن این حیوانات قبول کردم! مطمئن باشید تا زمانی که بتونم اون ها رو نگه می دارم و البته بزرگتر از این نخواهند شد و من در این مورد نگرانیی ندارم! بارها مسافرت هایی پیش اومده که نرفتم ، کارهایی بوده که انجام ندادم و ... چون نباید از اون ها فاقل می شدم! شما هم نگران آینده لاک پشتتون نباشید ، اگه روزی رسید که نتونستید نگهش دارید ، حتما کسی هست که این کار رو به جای شما انجامش بده! الان که فرصت دارید ، بهش خوب رسیدگی کنید(که البته می دونم شما براش کم نگذاشته اید).

موفق باشید ، پرهام.

سمیرا جان جداً نگهداری از لاک پشت قابل تقدیره

ما یک حیاط بزرگ داریم اگه کسی بلده یاین کمک کنیم یکم از این حیاطو دزست کنیم برای لاکیامون هر کسم دوست داشت بیاد لاکیاشو بزاره هر وقتم خواست بیاد سر بزنه من خودم 3 تا لاکی دارم تا حالا 2 بار اکواریوم رو عوض کردم برای اینکه بزرگ شدن ولی دلم می خواد تو اتاقم باشن هر روز برم نازشون کنم .. ولی همینطوری دارن بزرگ می شن فکر کنم باید اتاقمو بهشون بدم ..... اونوقت باید واقعا تو حیاط یک جایی درست کنم... :m/:

من آماده ام

هر كمكي كه از توانم بر بياد انجام ميدم
يه طرحهائي هم تو ذهنم دارم

sat082 عزیز

خیلی پیشنهاد عالیه. می تونیم با نظر دکتر معماریان آنجا را طوری طراحی کنیم که مناسب زندگی لاک پشتها باشه.

منم امادم هر وقت فکر می کنین بتونین بیاین ببینید