سرنوشت فضانوردی که از ایستگاه فضایی جدا می شود

شناور شدن و رها شدن یک فضانورد از ایستگاه بین المللی فضایی شرایطی است که شاید هرگز پیش نیاید اما اگر روزی چنین اتفاق رخ دهد، ناسا چطور می تواند فضانورد خود را نجات دهد؟

به گزارش خبرگزاری مهر، سازمان ناسا از اینکه چنین رویدادی هرگز رخ نخواهد داد، کاملا اطمینان دارد زیرا فضانوردان در خارج از ایستگاه به دلیل اینکه همیشه به نواری فولادی با توان تحمل هزار و 100 پوند متصل هستند، هیچوقت در فضا معلق نخواهند شد و در زمانی که راهپیمایی فضایی دو نفره در حال اجرا باشد، معمولا فضانوردان به یکدیگر متصل هستند.

در صورتی که این نوار فولادی دچار اختلال شود، برنامه پشتیبانی دیگری امنیت فضانوردان را حفظ می کند: جت پکها! هر یک از فضانوردان در هنگام راهپیمایی های فضایی کوله پشتی هایی به نام "جت پک" به تن می کنند که از موتور نیتروژنی جت و دسته کنترلی برخوردار است که در صورت لزوم می تواند فضانورد را به سوی ایستگاه بین المللی هدایت کند.

البته این شیوه تنها زمانی ایمن است که فضانورد به هوش باشد، در غیر این صورت اگر ضربه ای به سر فضانورد بخورد و اتصال نوار فولادی نیز پاره شود، آنگاه راه چاره چیست؟ در این صورت به گفته "مایکل کوری" سخنگوی عملیات فضایی سازمان ناسا یک فضانورد دیگر باید عملیات نجاتی برای فضانورد در خطر آغاز کند که چنین عملیاتی نمی تواند مشابه عملیات یک تیم نجات باشد از این رو رویکرد استفاده از نوارهای فولادی مقاوم تر و ایمن تر برای ناسا خوشایند تر است.

"جیم اوبرگ" روزنامه نگار حوزه فضایی که برای 22 سال در مرکز کنترل ماموریتهای شاتلهای ناسا مشغول به کار بوده و در سنجش گزینه های متعدد نجات در شرایط اضطراری تخصص دارد می گوید در صورتی که فضانوردی در فضا معلق شود، بازوی روباتیک ایستگاه معمولا در محدوده ای به دور از فضانوردان قرار گرفته است و در عین حال سرعت عمل آن نیز بسیار پایین است، همچنین کپسول سایوز برای روشن شدن و جدا شدن از ایستگاه به یک روز کامل زمان نیاز دارد.

در چنین شرایطی فیلترهای دی اکسید کربن درون لباس فضانورد به پایان رسیده و منجر به خفگی وی خواهد شد و ایستگاه فضایی نیز توانایی این را ندارد تا برای نزدیک شدن به فضانورد فراری به موقع تغییر موقعیت دهد.

اوبرگ معتقد است در بدترین شکل ممکن از چنین رویدادی، بهترین راه حل این است که فضانوردی دیگر چندین رشته فولادی را به یکدیگر متصل کرده و انتهای آن را به ایستگاه وصل کند و با استفاده از جت کوله پشتی اش به سوی همکارش حرکت کرده و او را به سمت ایستگاه بکشاند.

بر اساس گزارش پاپ ساینس، به گفته وی موقعیتهای ویژه می تواند عملیات نجات را ساده تر کند. برای مثال در صورتی که فضانوردی به شکل شناور و در زاویه ای برابر زاویه ایستگاه بین المللی از مدار زمین، از ایستگاه فاصله بگیرد حرکتهای مداری به صورت خود به خود و طی یک ساعت فضانورد را به ایستگاه باز می گرداند.