ورزش

من بازی میکردم اما بعد از آسیب دیدگی زانو ام ،از سال 84 دیگر بازی نکردم.

تقصیر خودم بود من بسیار فرد آرامی هستم اما در بازی و ورزش برعکس ، هیجان زده و جو گیرم.
نمیدونم چی بگم از دست خودم تمرین را هم در حد مسابقات جام جهانی میدیدم فقط میخواستم توپ را از رفتن به اوت نجات بدم که ... بعد از نجات توپ انقدر سرعت داشتم که با سرعت نور رفتم تو دیوار [ندعوك للتسجيل في المنتدى أو التعريف بنفسك لمعاينة هذه الصورة]:[ندعوك للتسجيل في المنتدى أو التعريف بنفسك لمعاينة هذه الصورة] البته الان میخندم اما اون موقع اصلا نخندیدم چون (همان طور که در پست قبل گفتم) رباط ACL (صلیبی) زانوم 100% پاره شد
خلاصه بعد از اون موقع و شناختن خودم از نظر جو گیری سعی کردم دیگر ورزش رقابتی را کنار بذارم.[ندعوك للتسجيل في المنتدى أو التعريف بنفسك لمعاينة هذه الصورة]
از بچگی با بچه های ساختمانمون فوتبال بازی میکردیم(6 تا دختر 2 تا پسر ) اسمم هم سوبا بود

اما واقعا خیلی از علوم و اطلاعاتم را مدیون اون حادثه هستم.
و تازه از نظر علمی من و خیلی از کارشناسان ورزش ایرانی و خارجی، ورزش قهرمانی را، به معنای واقعی تربیت بدنی به حساب نمی آوریم. من الان هیچ مسابقه ی فوتبالی را نمیبینم حتی استقلال و پیروزی و حتی تیم ملی

منم تا 2 سال پیش کاراته سبک کیوکوشین ....
پینگ پنک...فوتبال ( از نوع استقامت ) انقدر بازی میکردم تا نفسم در نیاد
و تو دبیرستان هم والیبال
البته یکبار چنان مصدوم شدم 2 سال نمیشد راه برم ...بعد دوباره رفتم

چقدر بچه های فرم همه ورزشکارند.

من عاشق والیبال بودم. مدرسمون هم خیلی بزرگ بود و زمینهای مجزا واسه ورزشهای مختلف داشت. دبیرستان هدی (شاید مریم جان بشناسه). اما من همیشه یک مشکل داشتم اونم اینکه بعلت اینکه عینک می زدم به علت نمره چشم خیلی بالا که لنز هم کارساز نبود، همیشه از فرود توپ روی صورتم می ترسیدم و این باعث شد که همیشه با ترس والیبال بازی کنم.

بعد از اینکه با عمل مشکل چشمم حل شد، دیگه فرصتی برای ورزش نبود وقتی باید صبح تا شب با استادها سرو کله می زدم. اما خداروشکر دو سالی هست که سعی کردم تحرکم زیاد باشه.
من که صبح تا عصر پشت میز نشستم معمولا عصرها تا یکجایی را حتما پیاده راه می روم.

البته اخر هفته ها هم حتما باید شنا برم. به نظرم شنا یکی از بهترین ورزشهاست که علیرغم اینکه خیلی کم خسته می شی ولی کالری زیادی می سوزونی.

به نظرم عامل خیلی از بیماریهای جسمی و روحی همین ورزش نکردنه.

آقا فرشاد در اون ورزش ها حرفه ای شده بودید؟
الان در تیم بخصوصی هستید؟!
مصدومیتتون چی بود؟

آره سمیرا جان میشناسم راستی راهنمایی هم حتما راهیان فضیلت یا کوثر بودی!

خیلی خوبه شنا میکنی و پیاده روی :cheers:
من فقط یک مساله ی مهم به خانم ها و آقایان بگم که پوکی استخوان در سنین 20 تا 30 روز به روز داره زیاد میشه ازتون خواهش میکنم که ورزش را جدی بگیرید که جبران خسارت های این بیماری سخت است
حداقل روزی نیم ساعت را پیاده روی بکنید یا اگر نه، فقط 50 تا در روز طناب بزنید

مریم خانوم در کیوکوشین سفید نارنجی ابی زرد سبز قهوه ای و مشکی هست..در همه کلاس ها یا بهتر بگم بیشترشون..هر 1-2 ماه..کمربند میدن طرف تو 1 سال میشکی میگره....من 1 سال رفتم و ابی بودم تازه ...
و عملی بود به اسمه سایه زنی ...که مثلا پارو نزدیک سره حریف بیارین اما نزنین.....زیر پارکت بود...و پایه من که پایه بود رفت از زیرم و سر خورد که انقدر میلرزید..زانوم گفتم پامو از دست دادم بعد از 2 سال بد بختی...حل شد و دوبازه 2 سال رقتم تا کمر بند سبز...و بعد دیگه ولش کردم به دلیل مشکلات دیگه.....
یکبار مسابقات تو تهران رفتم و برنز گرفتم نه خیلی حرفه ای دنبالش نکردم اما استادمون مارو در حد حرفه ای کرده بود!

خوش به حالتون من دو ساله کونگ فو تو آ کاتر میکنم هنوز خطه یک هست!
البته دو سه سری شل کردم و یکی دو ماه نرفتم!

تنها آسیب دیدگیم هم مار گزیدگی در منچ بود(ماره پشت صفحه)
هیچ مقامی هم در هیچ کجا نیاوردم و در هیچ مسابقه ای شرکت نکردم
به علت فوتبالیست بودن پدرم مریضی فوتبال زدگی گرفتم و تا الان هیچ فوتبالی ندیدم و 2تا بازیکن رو هم بیشتر نمیشناسم یکی رونالدینیو و اون یکی هم علی دایی

لطفا اگر کسی در مورد کلاسهای دفاع شخصی هم اطلاعاتی داره بگه. من خیلی دنبالشم. این رشته با سایر رشته های رزمی فرق می کنه و سنهای مختلف می تونند شروع کنند.

Samir عزیز استاد من در کنار کیوکشین دفاع شخصی هم با ما کار میکرد بعضی وقتها! اما اینطور که ایشون گفتن و اینطور که من دیدم کلاس بسیار شیرینی هست...و بسیار سخت..منظورم از سختی تمرینات نیست...هیچ ورزشی در رزمی به سنگینی کیوکشین ماتسویاما نیست...که در درجات بالا شما باید با گاو وحشی مبارزه کنی...دفاع شخصی نیازمند تمرینات بسیار مرتب و منظم و شخصی که تمرکز خوبی داره نیازه...من نمیدونم دفاع شخصی رو با چه کیفیتی اینجا اموزش میدن اما بدون شک حوصله زیاد میطلبه!
چون اسمش روش هست دفاغ شخصی مال درگیزیهای خیابانی و دفاع از خوده و تا شما یاد بگیرین با سرعت چطور تصمیم بگیرن و اجرا کنین کار ساده ای نخواهد بود

منم عاشق ورزشهایی مثل دفاع شخصی هستم. سمیر جان اگه جاشو پیدا کردی برای من هم پیام بفرست لطفاً

جاش هم زیاده...منتها خوب بدش رو نمیدونم
در بولینگ ( یا همون مجموعه شهید چمران زیر پل صدر ) تو شریعتی هست که تعریف شنیدم
تو نیاوران باشگاه مهرداد....

سلام امروز هم تو مدرسمون مسابقات بود جاي بروبچ رزمي كار خالي اينقدر مشت و لگد خوردم ولي...

درست میشه مشت و لگد خوردن اولش بده اما بعد که تموم میشه ادم احساس سبکی میکنه اینو جدی میگم و البته بعد از چندوقت دیگه اگه با همان قدرت ضربه بخوری اصلا حس نمیکنی خیلی حال میده

آره انگار يكي داشت مشت و مالم ميداد من ديگه عادت كردم

:s/:

آقای امیر رضا آقا فرشاد راست میگن که : بعد از چندوقت دیگه اگه با همان قدرت ضربه بخوری اصلا حس نمیکنی

اما بهتره بدونید که این بخاطر این است که وقتی بدن توانایی تحمل درد را نداشته باشد سیستم اعصاب مرکزی -CNS- به طور اضطراری دستور به ترشح هورمونی میدهد تا بدن کمی بی حس شود.
پس بهتره این اعصاب را تحریک نکنید :m/:

آره! همینطوری!
انقدر مشت تو شکمم زدن که دیگه زیاد حس نمیکنم!

حالا شما زدی؟

تو كونگ فو يه حالت هست كه بهش ميگن كمين مار كه استاد حالتش هم كامران گرامي نژاد هستش

واقعا كونگ فو ورزش جسم و روان انسانهاست

بابت اطلاعات در مورد دفاع شخصی ممنونم. به نظرم هر کسی باید یک ورزش رزمی بلد باشه به دردش می خوره. اگ شماره تماس این باشگاهها را هم داشته باشید خیلی عالیه که بشه تلفنی ازشون اطلاعات گرفت.

میزارمش حتما یکیش خودم توش عضو بودم حقیقت جای تمرینه ...خیلی ترو تمیز نبود باشگاه البرز سر شریعتی...اما شما حالا به نظرم باشگاه جوان تو نیاوران برین از همش براتون بهتره محیط سالم و صمیمانه تری داره...میزام تلفنشون رو فردا کارتای عضویت هامو پیدا کنم از روش تلفن رو میزارم

سمیرا جان خیلی خوبه که میخوای ورزش رزمی یاد بگیری .

اما بذار چند نکته بهت بگم که ورزش های رزمی نیازمند مفاصل و عضلات محکم میباشد. برای افراد ورزشکار (منظورم کسانی است که 3 روز در هفته ورزش هدفدار بکنند) شروع این ورزش مشکلی نیست. اما افرادی که از آمادگی جسمانی و آمادگی حرکتیه مناسبی برخوردار نباشند بهتر است 1 سال ورزش سبکی مثل ایروبیک یا پیلاتس را شروع کنند تا بدن آماده حرکت های سنگین با دامنه های حرکتی بالا ، استقامت و قدرت شود.
مخصوصا برای خانم ها، چون خانم ها بدنشان ضعیف و مستعد آسیب است بطوریکه تاندون ها و رباط ها توانایی انجام خیلی از حرکات را ندارند.
اما متاسفانه مربی ها از این نکات بی خبرند یا خبر دارند و جدی نمی گیرند!

من پیشنهادم برای شروع ورزش و پیشینه ی رزمی ، پیلاتس است :m/:

مرسی مریم جون. خیلی اطلاعاتت مفید بود.

مریم جان

مربی ها که از ابتدا سراغ فعالیتهای سنگین نمی روند. بخصوص که دفاع شخصی خیلی متفاوت از سایر ورزشهاست مثلا یاد میگیری چطوری با زنجیز کار کنی و بچرخونی و از این حرفها.
البته من قبلا ایروبیک هم می رفتم ولی بدلیل مشغله هیچوقت نتونستم پیوسته این کارها رو ادامه بدم.

ممنون از راهنماییت.

خواهش میکنم فریده جان


سمیرا جان منظور من اصلا این نبود که مربی ها از اول میروند دنبال کارهای سنگین! اما...
هر چی صلاح میدونی سمیرا جان :m/: فقط بگم خانم های بالای 25 سال برای شروع یک ورزش جدید باید از پیش نیاز آن عبور کنند