فوزاریوزیس - Fusariosis

فوزاریوزیس Fusariosis
محمد رسولی نژاد
support.fishhealth [ at ] gmail [ dot ] com

گونه های جنس فوزاریوم به عنوان عوامل موثر فوزاریوزیس، مطرح می باشند. این قارچ ها عمدتا از دسته قارچ های ناقص هستند. گونه های مختلفی از این جنس در ماهی و میگو ایجاد بیماری می کنند. عفونت ناشی از فوزاریوم از کومه ، لاک پشت های دریایی، ماهی آزاد اطلس و میگو گزارش شده است. در گربه ماهی کانال نیز عفونت به طور تجربی ( در شرایط آزمایشگاهی )، ایجاد شده است.
ماهی
نوعی عفونت ناشی از فوزاریوم در کپور گزارش شده است که موجب تلفات در استخرهای خاکی می شود.عامل آن فوزاریوم کالموروم Fusarium culmorum نام دارد.
نام دیگر بیماری هیالوهایفومایکوزیس Hyalohyphomycosis است و آن را به عنوان یک عامل بیماری زای ثانویه در نظر میگیرند. فوزاریوم کالموروم باعث کوری و عفونت سطحی پوست در ماهی می شود. بیماری در استخرهای با تراکم بالای مواد آلی و شرایط بد نگهداری، بروز می کند.
در مقاطع بافتی تهیه شده، ریسه های منشعب دارای دیواره عرضی مشاهده می شود.
میگو
این بیماری در میگو به قارچ زدگی میگو یا آبشش سیاه black gill disease معروف است.عامل آن عمدتا فوزاریوم سولانی Fusarium solani بوده و میتواند در میگوهای خانواده پنائیده تلفات شدیدی ایجاد کند.
بیماری عمدتا در میگوی بالغ دیده میشود.
شرایط و عوامل مساعد کننده جهت ایجاد بیماری:
1.سن
2.آسیب به کوتیکول میگو
3.شرایط نامناسب بهداشتی
علایم بالینی: ایجاد زخم های سیاه رنگ بر روی آبشش، ضمایم و کوتیکول میگو میکند.ضایعات معمولا در قسمت انتهایی ضمایم میگو ایجاد میشود. این قارچ نمی تواند به کوتیکول سالم بیماری را ایجاد نماید.
میزان تلفات بستگی به وضعیت میگو، شدت آلودگی قارچی و وضعیت عفونت های ثانویه دارد.
تشخیص:
مشاهده زخم در میگوهای بالغ و مولد و سپس نمونه گیری ، کشت، و جداسازی قارچ عامل
این بیماری درمانی ندارد اما پیشگیری از طریق ایجاد شرایط مناسب پرورشی ، رعایت اصول بهداشتی ، عدم آسیب رسانی به کوتیکول و نهایتا خارج کردن مولدین آلوده.