کبوتر کوچولو،مهمون جدید خونه ی ما

سلام.
امروز از توی خیابون یه مهمون کوچولوی جدید پیدا کردم.
داشتم از امتحان بر می گشتم(با شادی)که یک کبوتر کوچولو با پر های به هم ریخته و بدون دم،جلومون سقوط کرد.
احمقانه ترین چیز این بود که هیچ کس بهش محل نمیذاشت و بدون تفاوت از کنارش رد می شدن.
شادی گرفتش و دادش به من چون خودش سگ داره نمی تونه نگهش داره.
من هم آوردمش خونه.اولش کمی حال نداشت اما با تدبیر پدر و مادرم چنان سر حال شد که از توی جعبه می پرید بیرون (پرواز نکرد!فقط پرید.) و می دوید این ور اون ور.بدبخت شدیم تا گرفتیمش!!!!
در کل خیلی شیطونه!ازش نگهداری می کنیم تا بزرگتر بشه و پر و بال دربیاره و آزادش کنیم تا بره.اگر هم نخواست بره نگهش میداریم .انتخاب با خودشه!!!!
امیدوارم زود تر حالش خوب بشه و برگرده خونه خوبش.
اگر تونستم ازش عکس بگیرم حتما براتون میذارم تا این کوچولوی خوشکل رو ببینید....

عزیزم چه کار خوبی کردی آوردیش خونه. من هم چند وقت پیش یه جوجه قمری آوردم خونمون. با سرنگ بهش غذا میدادم. روزی چندبار باید غذا میخورد. تقریبا توی 3 هفته خیلی بزرگ شد. پرواز میکرد. یه اداهای با مزه ای هم از طوطیام یاد گرفته بود. با اون قیافه خنگش. بعدش که پرواز کردنش خیلی بهتر شد من گذاشتمش روی پله های حیاط و پرواز کردو رفت. یه حلقه قرمز توی پاش رد کردم تا اگه دوباره اومد بشناسمش. بعد از تقریبا 2 هفته دیدم که اومد و روی دیوار حیاط نشسته بود. یکم دونه براش ریختم. نشسته بود میخورد اما دیگه وقتی نزدیکش میشدم می پرید.
خیلی خوشحال شدم که اومده بود و زنده و سرحال بود. از اون به بعد فعلا دیگه نیومده حیاطمون.

اما من دیگه خوشحال نیستم.بعد از یک سری بازی کردم و آب خوردن،رفت توی قفس و روی حوله خوابید اما دیگه بیدار نشد.بالش شکسته بود و به دلیل کاملا نا معلومی من رو ترک کرد.چشماش رو بست و واسه همیشه ترکم کرد.خیلی فضول و شیطون بود نمی دونم یه دفعه چی شد.خیلی با نمک بود و مطمئنم الان توی بهشت دور از دست هر چی آدم حیوون ستیزه که چنین بلایی رو سرش آورده بودن.اون جوجه بود...فقط یه جوجه...مثل بیشتر حیوون های خیابونی که برای نجاتشون تلاش کرده بودم از دستم رفت.امیدوارم دیگه هیچ جای دنیا چنین اتفاقی پیش نیاد.............................................................خداحافظ کبوتر کوچولو...

منم پارسال يه جوجه قمري وسط خيابون پيدا كردم و بردمش خونه اما بعد از يكي دو ساعت كه جون گرفت پرواز كرد و رفت.ديگه هم بر نگشت
خدا كبوترتونو رحمت كنه!

من هم همچین تجربه تلخی رو داشتم.تو نوجوانی.یه پرنده که اصلا نفهمیدم چی بود( در اندازه گنجشک ولی خیلی متفاوت؛یکپارچه سیاه ) تو خیابون پیدا کردم.بالش شکسته بود.هیچی هم نمی خورد.با اینکه پسر عموم دامپزشک بود و طبقه بالای خونه ما زندگی می کردن با تمام اصرارهای من هیچ کمکی بهش نکرد.همش میگفت امروز حوصله ندارم.بچه بودم و کاری از دستم بر نمی اومد.آخرش هم بدون اینکه کمک من رو قبول کنه از دنیا رفت.خدا می دونه چقدر گریه کردم.با پسر عموم تا ماه ها قهر کردم و لج.نفرینش کردم که روی آسایش تو زندگی نبینه.باور کنین هنوز بعد از بیش از ده سال روی آسایش ندیده.اون بدو و پول و آرامش و امنیت بدو.حقشه.بدتر از اینها هم حقشه.
بماندعزیز!داغ دلم رو بعد از ده دوازده سال تازه کردی.فکر می کنم که چون نتونستم کاری براش بکنم دیگه از این پیش آمدها برام اتفاق نیفتاد.

فكر كنم پرستو بوده.

در مورد برخورد با طبیعت شما دوستان واقعا زحمت کشیدید و سعی خودتونو کردید. حالا یا شده یا نشده. ولی به هر حال بهتره همیشه در برخورد با طبیعت احساساتی برخورد نکنید. گاهی وقتا این خود مادر و پدرها هستن که بچه های مریض خودشونو به خاطر حفظ بقیه بچه ها بیرون میندازن. معمولا در این موارد کمک کردن به بچه ها خیلی سخته و احتمال مرگ و میر اونها زیاده (تقریبا بدون کمک دامپزشک مجرب ممکن نیست). گاهی هم اتفاقاتی مثل باد و طوفان و گم شدن بچه ها تو مسیر برگشت و اینجور چیزا ممکنه باعث بشه اونا از خونشون دور بیفتن
تا یادم نرفته بگم هر جوجه پرنده ای که پیدا کردید نباید تو دستتون بگیرید و به هوای کمک ببریدش چون ممکنه والدینش بتونن اونو برگردونن به لونه خودش. بهتره در همچین مواقعی حتی دست هم به بدن جوجه نزنید چون بوی دست شما ممکنه باعث بشه والدینش به جوجه کمک نکنن (جوجه را شناسایی نمی کنن)
هاتف جان شاید پسرعموی شما هنوز بلد نبوده ولی روش نمیشده بگه شما چرا نفرین می کنی؟
;-)

خب ما نزدیک به یه ربع نزدیکش هم نشدیم تا شاید مادرش بیاد دنبالش اما نیومد...