باشگاه فرهنگی ورزشی بارسلونا

سلام تو این تاپیک می خوام راجع به باشگاه مورد علاقه ام براتون بنویسم...حتما بخونید...حتی اونایی که اهل فوتبال نیستن

تاریخچه اف سی بارسلونا

در تاریخ 29 نوامبر 1899، هانس گمپر به همراه یازده نفر از مشتاقان فوتبال، ورزشی كه در این قسمت از دنیا هنوز تا حد زیادی ناشناخته بود، باشگاه فوتبال اف سی بارسلونا را تاسیس كرد.او هرگز نمی توانست عظمتی را كه ابتكارش به آن تبدیل خواهد شد، تصور كند. اف سی بارسلونا در طی تاریخچه بیش از صدسالش، به طور ویژه ای در هر محیطی رشد كرده و به چیزی به مراتب فراتر از یك باشگاه تبدیل شده است تا شعار «فراتر از یك باشگاه» بارسا را به واقعیت تبدیل كند.بارسا برای میلیون ها نفر در سراسر دنیا، به سمبلی برای هویتشان، نه تنها در زمینه ورزش، بلكه در محدوده جامعه، سیاست و رسوم، تبدیل شده است. در طول سخت ترین دوره های زمانی، بارسا معیاری به عنوان مظهر كاتالونیا و اشتیاق مردم كاتالان برای آزادی بود. سمبلی كه تا امروز به سمت رابطه نزدیك تر با ویژگی باشگاه و اعضای آن پیش رفته است. بارسا درون بافت اسپانیا به عنوان یك باشگاه آزاد و دموكراتیك دیده می شود و در سراسر دنیا با اهداف دوستانه به ویژه در مورد كودكان، به وسیله ی توافق برای حمایت از یونیسف، شناخته شده است.در طی یك قرن كامل، اف سی بارسلونا از میان لحظات افتخار و رنج عبور كرده است. دوره هایی از درخشش و دوره هایی دیگر توام با موفقیت كمتر، پیروزی های حماسه آفرین و مغلوب شدن های همراه با فروتنی؛ اما تمام این لحظه های مختلف كمك كرده اند تا هویت باشگاهی را مشخص كنند كه در راستای طبیعت منحصر به فردش، در جهان بی همتا به شمار می آید.به دلیل وجود پیشینه بیشتر از صد سال، طبیعتا دوره های زیاد و گوناگونی در هر دو زمینه ورزشی و اجتماعی، وجود داشته است. درسال های آغازین تاسیس باشگاه (1899-1922)، تا ساخت ورزشگاه لس كرتس، بارسا باشگاهی به شمار می رفت كه باید خود را از تمام تیم های دیگر در بارسلونا متمایز كند و به همراه شهر به عنوان یك واحد كلی دست یابد. بارسا به زودی باشگاه اصلی در كاتالونیا شناخته شد و با حس هویت ملی كاتالان كه در حال رشد بود، متحد شد.


"اولین پیراهن بارسلونا"

از ابتدای تاسیس باشگاه بازیکنان این تیم پیراهنهایی به رنگ آبی-اناری و شورت سفید و ساق بند هایی به رنگ پیراهنشان را میپوشیدند.


"اولین بازی"

اولین بازی باشگاه بارسلون،با تیم مهاجران انگلیسی زبان این شهر در محلی به نام بونانوا که اکنون تورو پارک (Turo park) نامیده میشود انجام شد که در آن بازی تیم انگلیسیهای شهر موفق شد با یک گل بارسا را شکست دهد.



"اولین زمین باشگاه"

پس از چندی جمع دوستانه مدیران که همان بازیکنان بارسا بودند تصمیم به جستجوی محلی مناسب برای انجام بازیها و اقامت دائمی گرفتند و پس از انتخاب اولیه محلی در کنار هتل کازانووا، سرانجام در سال 1905 با خریداری زمینی واقع در کریر اینداستریا (carrer Indústria )، اولین زمین رسمی باشگاه را با گنجایش 6000 نفر و با دو ردیف صندلی، که در آن زمان جزء بهترینها بود به باشگاهی صاحب نام در اسپانیا تبدیل شدند.


"افتخارات اولیه"

و اما افتتاح زمین رسمی باشگاه سرآغازی بود بر کسب عناوین متعدد قهرمانی برای مردان جوان بارسا:

آنها با کسب عنوان قهرمانی کوپا ماکایا (Copa Macaya) در فصل 1902-1901 و قهرمانی ایالت کاتالان در سالهای 1905-1904 و 1909-1908 خودشان را به فوتبال اسپانیا شناساندند.

قهرمانیهای بارسا در ایالت کاتالان پس از آن به صورت سریال وار تا سال 1922 ادامه داشت و بارسا به دوران طلائی خود رسیده بود،و مردان آبی و اناری تنها در 2 فصل موفق به قهرمانی نشدند.

بارسلونا در لیگ سراسری اسپانیا نیز در همان اوایل شکل گیری به عنوان پر افتخار ترین تیم شناخته شد و موفق شد تا پایان سال 1922 کاپ قهرمانی این مسابقات را پنج بار بالای سر ببرد و مقبولیتی عظیم در میان فوتبالدوستان اسپانیایی کسب کند.


از لس كرتس تا نیوكمپ (1957-1922)،

باشگاه وارد دوره ی متفاوتش شد. کانون هوادارانش برای اولین بار 10.000 عضو پذیرفت و این در حالی بود كه فوتبال به یك پدیده تبدیل شد و شكل حرفه ای به خود گرفت؛ و این در سال هایی بود كه اسطوره هایی چون آلكانتارا و سامیتیر پدید آمدند. اما به علت مشكلات اصلی و جنگ غیر نظامی و درون كشوری اسپانیا و دوران پس از جنگ، باشگاه مجبور بود تا از عهده شرایط ناخوشایند بر آید. از جمله این ناملایمتی ها، ترور رئیس باشگاه، خوزه سونیول در سال 1936 بود. كسی كه بیش از همه شعار «ورزش و شهروندی» را رواج داده بود. اما باشگاه به بقایش ادامه داد و دوره ای از بهسازی های ورزشی و اجتماعی به شكل نیوكمپ شكل گرفت كه این پیامد با آمدن لادیسلاو كوبالا كه به شدت تاثیر گذار بود، مصادف شد.


از تاسیس نیوكمپ تا جشن هفتاد و پنجمین سالگرد (1957-1974)،

بارسا از نتایج متوسطی كه به دست آورد، رنج برد اما با موجودیتی كه یكپارچه شده بود و با رشد دائم اعضا و یك بهبود آهسته اما پیوسته، علیرغم بداقبالی ها، همراه بود. یك هیجان خاص كه برای اولین بار در عبارت «بارسا، بیش تر از یك باشگاه» ظاهر شد، توسط مدیر باشگاه نارسیس دِ كارراس اعلام شد. انجمنی كه تحت مدیریت آگوستی مونتال اداره می شد، بازیكنی را به بارسا آورد كه تاریخ باشگاه را عوض كرد، یوهان كرایف.


از جشن هفتاد و پنجمین سالگرد تا جام اروپایی (1974-1992)،

باشگاه شاهد تبدیل گفتگوی باشگاه ها به دموكراسی بود. شروع مدیریت بلند مدت خوزه لوئیس نونیز، توسعه نیوكمپ در شرایط جام جهانی 1982 و پیروزی جام برندگان جام در سال 1979، یك موفقیت بزرگ نه تنها در عرصه ورزش، بلكه در در اجتماع، به همراه افزایش چشمگیر و مثال زدنی پشتیبانان بارسا، اتحاد پرچم كاتالان و بارسلونا را به اروپا نمایاند. كرایف بازگشت، این بار به عنوان مربی و چیزی را كه بعد ها با نام «تیم رویایی» (Dream Team) شناخته شد، به وجود آورد كه افتخار نهایی و شكوهمندش فتح جام اروپایی در ومبلی (1996) بود كه به لطف گل معروف كومان به دست آمد.


از ومبلی تا پاریس (1992-2006)،

زمانی بود كه جدیدترین پیشرفت اخیر باشگاه میان دو عدد از بزرگترین دستاوردهایش رخ داد. قهرمانی در اروپا! دوره طولانی ریاست خوزه لوئیس نونیز به پایان رسیده بود و باشگاه بهترین پتانسیلش را در طی جشن یك صد سالگی خود نشان داد. در ادامه ی مدیریت خوان گاسپارت (2000-2003)، انتخابات ژوئن 2003 خوان لاپورتا را به دفتر ریاست آورد و موجب گسترش اجتماعی جدیدی شد كه با به دست آوردن 150.000 عضو و موفقیت های بیشتر در زمین بازی از جمله دو عنوان لالیگا و بردن لیگ قهرمانان در پاریس همراه بود.ابهت باشگاه فوتبال بارسلونا، به همراه فاكتورهای بسیار زیاد دیگر، به وسیله ی لیست افتخارات تحسین برانگیزش تعریف شده است. تعداد كمی از باشگاه های سرتاسر دنیا، موفقیت هایی تا این حد گوناگون را به دست آورده اند. جام میان قاره ای، تنها جایزه پیروزی است كه تاكنون به موزه ی باشگاه راه نیافته است؛ بنابراین دو جام اروپایی كه در ومبلی (1992) و پاریس (2006) فتح شده اند، بزرگترین سربلندی و لذت باشگاه باقی مانده اند. این ها بهترین لحظات بارسا در صحنه قاره ای هستند. اما باشگاه، این افتخار را نیز به همراه خود دارد كه تنها تیمی است كه در تمام دوره های رقابت ها میان باشگاه های اروپایی، از زمانی كه برای اولین بار در سال 1955 به وجود آمده، حضور داشته است. موفقیت های زیاد بارسلونا در اروپا شامل شناخته شدن به عنوان «پادشاه جام برندگان جام»، به علت ركورد فتح این عنوان در 4 دوره، نیز می شود.به علاوه، اف سی بارسلونا، 3 بار جام جوانمردی Fairs Cup ( تورنومنتی كه اکنون به عنوان جام یوفا شناخته می شود) را نیز در سال های 1958، 1960 و 1966 كسب كرده است. در سال 1971، بارسا جایزه ویژه برد مسابقه ای را كسب كرد كه میان خودشان، به عنوان اولین پیروز این رقابت ها و لیدز یونایتد، به عنوان آخرین پیروز این رقابت ها، برگزار شد. اما بارسا نه تنها اروپا را بلكه رقابت های اسپانیایی به ویژه جام ملی (حذفی)، Copa del Rey، را كه 24 بار و بیشتر از سایر باشگاه ها فتح كرده اند، تحت نفوذ دارد.لیگ اسپانیا به طور مرسوم یكی از رقابت هایی است كه بردنش برای بارسا جزء سخت ترین ها به شمار می رود. اما به لطف ویژه برخی از فصل های دهه 1990، دهه ای كه در آن 6 قهرمانی به دست آمد و دو قهرمانی دیگر در طی دو سال، باشگاه فوتبال بارسلونا تا كنون 18 بار عنوان قهرمانی لالیگا را به دست آورده است.

ادامه دارد...

شعار باشگاه

شعار‘més que un club’ به معنای «فراتر از یک باشگاه» برای اولین بار در یک روز مشخص و توسط شخصی خاص مطرح شد.

نارسیس د کارراس، مدیر باشگاه، در سخنرانی اول خود بعنوان مدیر در ژانویه سال 1968، برای اولین بار از این عبارت برای نشان دادن میزان اهمیت اجتماعی باشگاه بارسلونا در کاتالونیا استفاده کرد. و چند سال بعد، در سال 1973، آگوستی مونتال ای کوستا، در مبارزه انتخاباتی اش برای گزینش بعنوان مدیر باشگاه، وقتی که این شعار را بعنوان شعار کمپین خود استفاده کرد، به آن شکلی قطعی داد. بارسا "چیزی بیشتر از یک باشگاه فوتبال" است، شعاری بود که درتبلیغات انتخاباتی استفاده شد که البته لوییس کاساکوبرتا برنده آن بود.


گمپر، فردی کلیدی

با این حال، ریشه ی شعار "فراتر از یک باشگاه" به زمانی بسیار عقب تر از این بازمی گردد. این ایده برای اولین بار توسط خوان گمپر در اولین دوره ریاستش در سال 1908 مطرح شد. دوره ای که گمپر در آن مدیریت باشگاه را بر عهده گرفت، بدلیل جلوگیری او از انحلال باشگاه، بسیار خوب ثبت شده است. در واقع، جلوگیری گمپر از انحلال باشگاه معمولا کارهای دیگری که او در آن زمان انجام داده بود را تحت الشعاع قرار می دهد. در آن روز معروف، یعنی روز دوم دسامبر سال 1908، با وجود فرار همگانی، گمپر پایدار ایستاد تا بگوید: "بارسلونا نمی تواند و نباید بمیرد. اگر هیچ کس نمی خواهد در نگاه داشتن آن تلاش کند، من مسئولیت کامل آن را بر عهده می گیرم و در آینده از آن مراقبت می کنم".

گمپر، که موسس باشگاه بود، در آن زمان قصد داشت که از انحلال باشگاه جلوگیری کند. اما چیزی که برای آینده باشگاه اهمیت بسیاری داشت، شیوه ای بود که وی برای اداره کردن باشگاه برگزیده بود. او به دلیل اصلی تاسیس باشگاه، که انجام فعالیتهای ورزشی بود، دلیل دیگری نیز اضافه کرد، این که باشگاه، باشگاهی طرفدار کاتالونیا باشد، و به طور فعال به کشورش خدمت کند. پس اینگونه بود که باشگاه به فعالترین بخشهای سیاسی طرفدار کاتالان نزدیک شد و در هدفش که دفاع از هویت و حقوق ملی کاتالونیا بود - چه در مواردی مثل حمایت از "خود مختاری کشورهای مشترک المنافع" و چه در مواردی مثل حمایت از میزبانی بارسلونا در المپیک - هیچ شک و شبهه ای وجود نداشت.


برنامه "ورزش و شهروندان" که توسط مدیر بارسا، جوزپ سانیول در سالهای جمهوری ترتیب داده شد یا کارهایی که آگوستی مونتال، مدیر وقت باشگاه در سال 1977 در جهت حمایت از کمپین حامی تصویب قانون خود مختاری انجام داد، و یا دعوت جوزپ تارادلاس، رئیس حکومت کاتالونیا که به تازگی از تبعید بازگشته بود به نوکمپ، فقط چند نمونه از فعالیت های باشگاه هستند که نشان می دهند این باشگاه، فراتر از یک باشگاه است.

ثبت شده در قوانین باشگاه

روحی که گمپر از سال 1908 (سالی که می توان آن را سال تاسیس مجدد باشگاه نامید) در باشگاه دمید، تا امروز زنده است و حتی در قوانین امروزی باشگاه نیز می توان آن را یافت. در بند 4 قوانین و در توصیف وظایف باشگاه آمده است که دومین هدف " بعنوان مکمل هدف اول، گسترش و شرکت کردن در فعالیتهای اجتماعی، فرهنگی، هنری، علمی و یا تفریحی است و این فعالیت ها برای حفظ جنبه مردمی و تصویری که وجود آن حاصل سنت همیشگی وفاداری و خدمت به اعضای باشگاه، شهروندان و کاتالونیا است، و باشگاه از ارائه آن بسیار خوشنود است، شایسته و لازم است".

فراتر از یک باشگاه در اسپانیا

به دلایلی مختلف، اما نه متضاد، برای بسیاری از مردم در سایر نقاط اسپانیا نیز بارسلونا "فراتر از یک باشگاه" است. اگر در مورد کاتالان ها بتوان نقطه شروع را زمانی که هیئت مدیره، یا به عبارتی بهتر خوان گمپر این تصمیم را گرفت دانست، در مورد اسپانیایی ها این جنبش از سطوح پایین تر شروع شد. روشنفکران و گروه های سیاسی چپ بعد از دریافتن نقش بارسا در دفاع از آزادی و حقوق دمکراتیک به جمع حامیان این تیم پیوستند.

این جنبش در زمان جنگ داخلی اسپانیا و حکومت فرانکو به اوج خود رسید. در این میان برخی حرکات نیشدار نیز به چشم می خورد، مانند تور آمریکا که در آن تیم به عنوان سفیر جمهوری معرفی شد، یا تحریم تراموا در سال 1951 که با حمایت هواداران بارسلونا همراه شد و حکومت فرانکو را شگفت زده کرد، به طوری که طرفداران فرانکو قادر به درک این نبودند که چرا در آن یکشنبه زیر بارش باران هواداران پس از برد 2-1 مقابل سانتاندر ورزشگاه لس کورتس را ترک کردند و از سوار شدن بر تراموا امتناع کردند. لحظاتی مانند اینها نشان می دهند که چرا بارسلونا برای بسیاری از اسپانیایی های آینده نگر چیزی بیش از نماد کاتالونیا است.

رژیم فرانکو مهمترین دلیل گسترش شعار "فراتر از یک باشگاه" به دیگر نقاط سرزمین اسپانیا است. اما سابقه این شعار حتی به پیش از آن بر می گردد. برخی روشنفکران اسپانیایی در دهه ی 20 به باشگاه توجهاتی کرده بودند، مثل رافائل آلبرتی شاعر که شعر "اوده تو پلاتکو" ('Ode to Platko') او مهمترین نمونه ها می باشد. برخی دیگر از تندیس جوزپ سامیتیر، یکی دیگر از افراد کلیدی، برای درک چگونگی راهیابی باشگاه بارسلونا به نقاطی خارج از منطقه نفوذ طبیعی خود استفاده کردند.

به به بارسلنا!

پیام جان دستت درست !!!!

من به بارسا علاقه بسیار شدیدی دارم. لذت بردم.