آیا واقعا” ما ایرانیها عوض شده‌ایم؟

ابتدا این دو داستان را با دقت بخوانید. و بعد هم قدری تامل نمایید.
رویداد اول در دهه ۱۳۳۰ شمسی تهران
یک هواپیمای شرکت هواپیمایی ایران که از شیراز و اصفهان به تهران می آمد، در نزدیکی فرودگاه مهرآباد هنگام کم کردن ارتفاع برای نشستن سقوط کرد و همه مسافران و سرنشینان آن جز دو تن کشته شدند. نکته جالب و قابل تامل در این سانحه زنده ماندن و سلامت کامل این دو تن از میان دهها مسافر نبود، دست نخورده ماندن یک بسته بسیار بزرگ پر از اسکناس بود که با این هواپیما حمل می شد . این بسته پس از برخورد هواپیما به زمین از داخل آن بیرون افتاده، بازشده و اسکناسها سطح بیانان ( چند قدمی جاده جنوبی پر رفت و آمد کرج ـ تهران ) را تا مسافتی دور پوشانده بود.
صدها نفر کسانی که به کمک و یا تماشا آمده بودند و عموما از کارگران تنگدست محل و نوجوانان بودند حتی یک قطعه اسکناس را برای خود برنداشته بودند و به خبرنگاران خارجی گفته بودند که تصاحب به ناحق مال دیگران، دولت و یا شخص ، حرام است و باعث ناراحتی وجدان می شود و ما تنها به دسترنج خود قانع هستیم . این خبرنگاران به سراسر جهان نوشته بودند که سانحه پرتلفات هوایی تهران ، منش ویژه و بزرگواری ایرانیان را یک بار دیگر به ثبوت رساند و اگر در کشوری دیگر اتفاق افتاده بود، مردم تماشاگر حتی یک قطعه اسکناس را باقی نمی گذاشتند و برای تصاحب آنها هجوم می بردند و با هم مسابقه می گذاشتند.
و اما: در پی تصادف ماشین حامل پول در فیروزکوه و سرقت پول های بانک در دهه ۸۰ شمسی :

بازپرس جنایی گفت: چند نفر از مسافران که قصد کمک به مجروحان خودروی حامل پول بانک را داشتند، با مشاهده پول های موجود که پس از تصادف در اتاقک خودرو پخش شده بود، به یکباره وظیفه انسانی خود را فراموش کردند و با سرقت مقادیری از چک های مسافرتی متعلق به بانک بدون آن که به مجروحان حادثه کمک کنند، بار دیگر سوار اتوبوس شدند و محل را ترک کردند.

وی افزود: به دنبال این ماجرا، ماموران امدادی با حضور در محل ، امدادرسانی به حادثه دیدگان را آغاز کردند و راننده خودروی پراید بر اثر شدت جراحات جان خود را از دست داد. برادر جوان فوت شده ،پس از این حادثه عنوان کرد: برادرم پس از تصادف و در آخرین لحظات عمرش در تماس تلفنی گفت: میان صندلی و فرمان خودرو گرفتار شده است و مسافران اتوبوس را مشاهده می کند که برای کمک پیاده شده اند، اما به جای کمک به او سراغ خودروی بانک می روند.

وا اسفا ……………

ما را چه می شود؟ پس از گذشت ۵۰ سال از آن واقعه ما باید اینچنین خصایص انسانی خود را از دست بدهیم؟؟؟؟؟ یعنی مردم ما اینقدر گرسنه اند که دزدیدن پولها را به نجات جان هموطن خود ترجیح می دهند!!!!!!!؟ به نظر شما مشکل کجاست؟؟
[ندعوك للتسجيل في المنتدى أو التعريف بنفسك لمعاينة هذا الرابط]

ممنون واقعا که جای تاسف دارد

نمی دونم چی بگم .....
ولی باید این رو هم در نظر گرفت که خوب و بد همه جا هست نمیشه استدلال کرد که همه مردم تغییر کردند و همیشه این قشر زحمت کش و شاید فقیر است که دست به چنین کار هایی نمی زند ...

منبع لطف میکنید؟
منبع خبر 1330؟

باعث تاسفه.