حال و هوای عید در نقاط مختلف شهر و کشور

دوستان هر سال وقتی 25 اسفند میشه ، دیگه نمیتونم یک جا بشینم ، دوست دارم برم جای جای شهر و کشورم را ببینم، همه جا پر از انرژی مثبته ، همه جا تمییز شده : خانه ها ، مغازه ها ، دل ها و ...

همه جای کشور بوی بهار میاد، بوی سبزه و هفت سین و نوروز ؛ جشن و خنده و حاجی فیروز

از دوستان میخوام که تصاویر زیبای خود را، از مراکز خرید گرفته تا 7سین و حاجی فیروز و ... با ما به اشتراک بذارند

جالبه
من آدم افسرده و مایوسی نیستم اما هیچ احساس خاصی راجع به عید و سال نو ندارم..

زمان : 25 اسفند 88
مکان: مرکز تجاری گلستان



استخر ماهی ها


هفت سین



برکه ای های مظلوم

حال و هوای ما که فقط گریه از دست دادن پدربزرگمه که 24 اسفند یعنی دو روز پیش فوت کرد.

تسلیت میگم مرضیه جان...............خیلی ناراحت شدم

امروز در مرکز کامپیوتر پایتخت یک سفره هفت سین زیبا درست کرده بودن.
مرضیه خانم ، تسلیت می گم ...

مرضیه خانم منم در غم خودتان شریک بدانید.
امسال اولین عیدی است که مادرم همراه ما نیست و برای من بسیار رنج آوره.
از یکماه پیش هر چی به عید نزدیکتر میشم وحشتم بیشتر میشه.
آخه ما این یکماه همش با هم می رفتیم بیرون و خرید و چیدن هفت سین و ...
درست همین پارسال بود و چه زود همه چی گذشت.
امسال نه خرید داریم و نه هفت سین و نه هیچ شور و شوقی .............
فقط جای خالی است و افسوس و افسوس

marye عزیز ، تسلیت می گم!

مرسی دوستان عزیزم.
مهتاب جان میفهمم چی میگی.آدم واقعا تا کسی رو از دست نده قدرش رو نمیدونه. الان جای خالیش رو حس می کنم.و عذاب وجدان دارم که چرا برای دیدنش امروز و فردا کردم. مدام طرز حرف زدن و راه رفتنش توی ذهنمه.امروز وقتی توی قبر یه لحظه روشو برای آخرین وداع باز کردن باورم نمیشد که دیگه برنمیگرده.پدر مادر که جای خودشونو دارن.حس از دست دادن کسی که دوستش داری دردناکه.

چه خوبه موقع سال تحویل به یاد عزیزان از دست رفته مون هم باشیم و برای آنها هم دعا کنیم ...

مرضیه جون تسلیت میگم و کاملا درکت میکنم .
امیدوارم واسه هیچ کس این اتفاقا نیافته ولی من به فاصله یک سال هم مادربزرگ و هم پدربزرگمو از دست دادم. و دقیقا مثل شما حسرت میخوردم که چرا بیشتر پیششون نبودم(با اینکه من بیشتر از پدر و مادرم پیش اونا بودم) 5سال از اون موقع میگذره و روزی نبوده که من با یادشون بغض نکنم و خاطراتشونو زنده نکنم. مخصوصا شب عید و روز عید. راستش دیگه مثل قدیم این روزارو دوست ندارم. انگار بدون وجود پدربزرگ و مادربزرگ عید واسم غریبه شده.

امیدوارم روح همه عزیزای از دست رفتمون شاد و از ما راضی باشند.

یکی از ترسهای زندگی یا فوبیاهای من همیشه از دست دادن پدر بزرگ و مادربزرگم هست. علی الخصوص پدربزرگم که خیلی پیر شدند.
خیلی دوست دارم کاری براشون بکنم، خیلی دوست دارم همیشه برم پیششون ولی چه میشه کرد که مشغولیتهای زندگی هیچوقت نمی ذاره.

همیشه سعی می کنم اگر جایی همه جمع می شوند من هم حتما حضور پیدا کنم، پیشش باشم باهاش حرف بزنم. ولی احساس می کنم که کافی نیست. اما کار دیگری هم نمیشه کرد. با اینکه سعی می کنم برای مادر بزرگم وسایلی که احتیاج داره تهیه کنم مثل صندلی نماز که خیلی بهش احتیاج داشت ولی پدر بزرگم خیلی مظلومه هیچوقت چیزی طلب نمی کنه.
کاش هیچوقت نمیرند. کاش طول عمر زیاد با سلامتی داشته باشند.

مرضیه عزیز منم بهت تسلیت می گم

مریم جوم خیلی عکسهای زیبایی رو شکار کردی