چکامه ها

اینم به یاد ساینای گلم که امروز تنهام گذاشت و رفت

رفت و اشکو بغض برام مونده و یه عالمه سوال بی جواب

نمیدونم ساینای نازم کجاس

اسیر دست آدمای بیرحم شده یا گربه ها و سگ ها

یا کجا زیر بارون و باد و سرما بدون آب و غذا مونده.

نازی الناز جون چه قدر قشنگ و با احساس نوشتی، ساینات چرا رفته شاید دوباره برگرده پیشت :[-o<:

نه الهام جون امروزم چشم به راهش بودم نیومد.

دیشبو نشستم تو حیاط چراغم روشن گذاشتم که اگر روی درختهاست بیاد ولی...

فقط امیدوارم ساینای گلم الان پیش یه خانواده مهربون باشه

ساینای مامان تا ابد چشمم به پنجره اتاقم میمونه

الناز جون ساینا فرار کرد؟؟؟؟؟؟؟ الهیی
امیدوارم هرجا هست سالم باشه و زودتر برگرده خونه :[-o<: :[-o<: :[-o<:

ماه من، غصه چرا ؟


آسمان را بنگر، که هنوز، بعد صدها شب و روز
مثل آن روز نخست
گرم و آبی و پر از مهر، به ما می‌خندد!
یا زمینی را که دلش، از سردی شب‌های خزان
نه شکست و نه نگرفت!
بلکه از عاطفه لبریز شد و
نفسی از سر امید کشید
و در آغاز بهار، دشتی از یاس سپید
زیر پاهامان ریخت،
تا بگوید که هنوز، پر امنیت احساس خداست!


ماه من!
دل به غم دادن و از یأس سخن‌ها گفتن
کار آن‌هایی نیست که خدا را دارند


ماه من!
غم و اندوه، اگر هم روزی، مثل باران بارید
یا دل شیشه‌ای‌ات، از لب پنجره عشق، زمین خورد و شکست
با نگاهت به خدا، چتر شادی وا کن
و بگو با دل خود، که خدا هست، خدا هست!
او همانی است که در تارترین لحظه شب، راه نورانی امید نشانم می‌داد
او همانی است که هر لحظه دلش می‌خواهد، همه زندگی‌ام،
غرق شادی باشد


ماه من!
غصه اگر هست، بگو تا باشد!
معنی خوشبختی،
بودن اندوه است…!
این همه غصه و غم، این همه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه! میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین
ولی از یاد مبر؛
پشت هر کوه بلند، سبزه‌زاری است پر از یاد خدا!
و در آن باز کسی می‌خواند؛
که خدا هست، خدا هست
و چرا غصه؟! چرا؟



شعر از مهین رضوانی فرد

فدات شم نیلوفر گلم ولی دیگه نمیاد الان تقریبا یک هفته گذشته.

وای مرسی الناز جان
شعرت درباره ماهیه
اما منو یاد گربه ای انداخت که امروز پشت قفس دیدم
نمیتونم نگاهش را فراموش کنم
حیوونی حالش خوب نبود

آخی

طفلک بیچاره

امیدوارم در آینده وضعیت بهتری داشته باشه.

ممنونم الناز جون بابت این تاپیک زیبا

شعر ها هم ، همه عالی بودند ، ممنون دوستان

ماه من!
غصه اگر هست، بگو تا باشد!
معنی خوشبختی،
بودن اندوه است…!
این همه غصه و غم، این همه شادی و شور
چه بخواهی و چه نه! میوه یک باغند
همه را با هم و با عشق بچین
ولی از یاد مبر؛
پشت هر کوه بلند، سبزه‌زاری است پر از یاد خدا!
و در آن باز کسی می‌خواند؛
که خدا هست، خدا هست
و چرا غصه؟! چرا؟

هرچند کرده عطر تو پر کوچه باغ را

از من گرفته است غمت ، اشتیاق را



آن غم که با تو پشت در بسته مانده بود

حالا گرفته است تمام اتاق را



چیزی نبوده سهم من از چشمهای تو

وقتی مرور می کنم آن اتفاق را



سر می کشم به یاد لبانت هنوز هم

فنجان لب به لب شده از چای داغ را



خاموش کن زمان نرفتن رسیده است

خاموش کن بخاطر من این چراغ را



جز تو کسی در این شب دلگیر ناتمام

ازمن ندیده ام که بگیرد سراغ را ...

هیچ حرف دگری نیست که با تو بزنم

تو نمی فهمی اندوه مرا

چه بگویم به تو ای رفنه زدست

شدم از مستی چشمان تو مست

شده ام سنگ پرست

مرگ بر انکه دلش را به دل سنگ تو بست

تو نمی فهمی اندوه مرا...

ممنون سلما جان.