قطعه شعری در وصف آقایان

به ‌نام خداوند مردآفرین
که بر حسن صنعش هزار آفرین

خدایی که از گِل مرا خلق کرد
چنین عاقل و بالغ و نازنین

خدایی که مردی چو من آفرید
و شد نام وی احسن‌الخالقین

پس از آفرینش به من هدیه داد
مکانی درون بهشت برین

خدایی که از بس مرا خوب ساخت
ندارم نیازی به لاک، همچنین

رژ و ریمل و خط چشم و کرم
تو زیبایی‌ام را طبیعی ببین

دماغ و فک و گونه‌ام کار اوست
نه کار پزشک و پروتز، همین !

نداده مرا عشوه و مکر و ناز
نداده دم مشک من اشک و فین!

مرا ساده و بی‌ریا آفرید
جدا از حسادت و بی‌خشم و کین

زنی از همین سادگی سود برد
به من گفت از آن سیب قرمز بچین

من ساده چیدم از آن تک‌ درخت
و دادم به او سیب چون انگبین

چو وارد نبودم به دوز و کلک
من افتادم از آسمان بر زمین

و البته در این مرا پند بود
که ای مرد پاکیزه و مه‌جبین

تو حرف زنان را از آن گوش گیر
و بیرون بده حرفشان را از این

که زن از همان بدو پیدایش‌ات
نشسته مداوم تو را در کمین !

دختر، برتر از پسر آمد پديد
ليک،آنکه چشم بصيرت داشت ديد
کسي گفت: اي دختران به بيرون رويد
تا پسرک نديد بديد شما را بديد
دختر، زبر و زرنگ است شديد
که پسر نصفش را هم در خود نديد
همه تان جزو اين چهار دسته ايد
آن پسر که گفتي، حساب کار آمد به دستش، پريد
مقصودم ازاين وب فقط خنده بيد
از بس که شما پسرها بَـديد
خدا جنس مرد را آزمايشي آفريد
پس از آن زن برتر را آورد پديد
زن، زن را سوار برمرد ديد
ولي مرد غير از زمين هيچ نديد
زن هرچه را دوست داشت خريد
مرد فقط ديد و حسرت کشيد
مرد از صبح تا به شب دويد
آخر کارش به تيمارستان کشيد
زن، سرور و سالار؛ آيا شما مَـرديد؟
مرد تا کم آورد جامه خويش را دريد
پسران فکر ميکنيد شما برتريد؟
نه توهم زديد،اگرخوابيد، بيدار شويد
از ازل تا به ابد زن موجود برتري ست
شما بايد کوتاه بياييد، چاره چيست


[ندعوك للتسجيل في المنتدى أو التعريف بنفسك لمعاينة هذه الصورة]