پاسخ زیبای خداوند

من طرف محمد رضا 12/23/2010, 04:39

به نام خدا

گفتگوی دوست داشتنی ما با خدا

همه ما پنهانی و در نهان، دل گفته هایی با خدا داریم، کسی از آن خبر ندارد و خود می گوییم و خدا شنونده است...

گفتم: خسته‌ام

* گفت: “لاتقنطوا من رحمة الله” از رحمت خدا ناامید نشید (زمر)

گفتم: انگار، مرا فراموش کرده ای!

* گفت: “فاذکرونی اذکرکم” منو یاد کنید تا یاد شما باشم (بقره)

گفتم: تو بزرگی و نزدیکیت برای منِ کوچک، خیلی دوره! تا آن موقع چه کار کنم؟

* گفت: “واتبع ما یوحی الیک واصبر حتی یحکم الله” کارهایی که به تو گفتم انجام بده و صبر کن تا خدا خودش حکم کند (یونس)

گفتم: خیلی خونسردی! تو خدایی و صبور! من بنده‌ات هستم و ظرف صبرم کوچک است… یک اشاره‌ کنی تمامه!

* گفت: “عسی ان تحبوا شیئا و هو شر لکم” شاید چیزی که تو دوست داری، به صلاحت نباشد (بقره)

گفتم: “انا عبدک الضعیف الذلیل…” اصلا چطور دلت میاد؟

* گفت: “ان الله بالناس لرئوف رحیم” خدا نسبت به همه‌ی مردم (نسبت به همه) مهربان است (بقره)

گفتم: دلم گرفته

* گفت: “بفضل الله و برحمته فبذلک فلیفرحوا” (مردم به چی دلخوش کردن؟!) باید به فضل و رحمت خدا شاد باشند (یونس)

گفتم: اصلا بی‌خیال! توکلت علی الله

* گفت: “ان الله یحب المتوکلین” خدا آنهایی را که توکل می‌کنند دوست دارد (آل عمران)

گفتم: خیلی چاکریم! ولی این بار، انگار گفتی: حواست را خوب جمع کن!

* گفت: “و من الناس من یعبد الله علی حرف فان اصابه خیر اطمأن به و ان اصابته فتنة انقلب علی وجهه خسر الدنیا و الآخره” بعضی از مردم خدا را فقط به زبان عبادت می‌کنند. اگر خیری به آنها برسد، امن و آرامش پیدا می‌کنند و اگر بلایی سرشان بیاید تا امتحان بشوند، رو گردان می شوند. خودشان در دنیا و آخرت ضرر می‌کنند (حج)

گفتم: چقدر احساس تنهایی می‌کنم؛

* گفت: “فانی قریب” من که نزدیکم (بقره)

گفتم: تو همیشه نزدیکی؛ من دورم… کاش می‌شد به تو نزدیک بشوم

* گفت: “و اذکر ربک فی نفسک تضرعا و خیفة و دون الجهر من القول بالغدو و الأصال” هر صبح و عصر، پروردگارت رو پیش خودت، با خوف و تضرع، و با صدای آهسته یاد کن (اعراف)

گفتم: دوست دارم مرا ببخشی

* گفت: “و استغفروا ربکم ثم توبوا الیه” پس از خدا بخواهید شما را ببخشد و بعد توبه کنید (هود)

گفتم: با این همه گناه… آخر چه کاری می‌توانم بکنم؟

* گفت: “الم یعلموا ان الله هو یقبل التوبة عن عباده” مگر نمی‌دانید خداست که توبه را از بنده‌هایش قبول می‌کند؟! (توبه)

گفتم: دیگر روی توبه ندارم

* گفت: “الله العزیز العلیم غافر الذنب و قابل التوب”(ولی) خدا عزیز و دانا است، او آمرزنده‌ی گناه هست و پذیرنده‌ی توبه (غافر/)

گفتم: با این همه گناه، برای کدام گناهم توبه کنم؟

* گفت: “ان الله یغفر الذنوب جمیعا” خدا همه‌ی گناه‌ها را می‌بخشد (زمر)

گفتم: یعنی اگر باز هم بیابم؟ بازهم مرا می‌بخشی؟

* گفت: “و من یغفر الذنوب الا الله” [چرا که نه!] به جز خدا کیه که گناهان را ببخشد؟ (آل عمران)

ناخواسته گفتم: “الهی و ربی من لی غیرک” ای خدا و پروردگار من! [آخر] من جز تو که را دارم؟

* گفت: “الیس الله بکاف عبده” خدا برای بنده‌اش کافی نیست؟ (زمر)

گفتم: در برابر این همه مهربانیت چه کار می‌توانم بکنم؟

* گفت: “یا ایها الذین آمنوا اذکروا الله ذکرا کثیرا و سبحوه بکرة و اصیلا هو الذی یصلی علیکم و ملائکته لیخرجکم من الظلمت الی النور و کان بالمؤمنین رحیما” ای مؤمنین! خدا را زیاد یاد کنید و صبح و شب تسبیحش کنید. او کسی هست که خودش و فرشته‌هایش بر شما درود و رحمت می‌فرستند تا شما را از تاریکی‌ها به سوی روشنایی بیرون بیاورند. خدا نسبت به مؤمنین مهربان است. ( احزاب)

گفتم: هیچ کسی نمی‌داند تو دلم چه می‌گذرد

* گفت: “ان الله یحول بین المرء و قلبه” خدا حائل هست بین انسان و قلبش! (انفال)

گفتم: غیر از تو کسی را ندارم

* گفت: “نحن اقرب الیه من حبل الورید” ما از رگ گردن به انسان نزدیک‌تریم (ق)

با خودم گفتم:

خداوند!… خالق هستی!… با فرشته‌هایش!… به ما درود می‌فرستند تا هدایت شویم؟!

پس باید ثابت کنم که شایسته‌ی سلام و درود عرشیانم باید گوهر درونم را از هرچه زنگار پاک کنم.

منبع: http://www.tebyan.net/Children_Teenagers/ANewIdea/Mahdi(AS)/2010/12/23/148121.html