تکثیر ماهی کاردینال بانگای

مقدمه :

نگهداری از ماهیان آب شور برای افرادی که تاکنون فقط از ماهیان آب شیرین نگهداری نموده اند، در نوع خود اسرار آمیز است اما تکثیر و تولید نسل جدید از ماهی های زینتی دریایی حتی برای بسیاری از افراد با تجربه در زمینه ی آب شور نیز دارای جنبه های مبهم فراوانی می باشد. از همین روی تصمیم گرفتم تا در حد امکان مقاله هایی را در مورد تکثیر برخی گونه های آب شور در ماهنامه آبزیان و آکوآریوم ارائه نمایم.

معرفی ماهی کاردینال بانگای :

ماهی کاردینال بانگای (Banggai Cardinalfish) با نام علمی Pterapogon kauderni دارای طرفداران زیادی است. شاید یکی از عوامل بازار پسندی این ماهی کوچک 8 سانتی متری، شکل عجیب و رنگ آمیزی زیبای آن باشد. این کاردینال ماهی دارای دو باله ی پشتی مجزا و دُم چنگالی بوده و باله هایش مزین به خال های سفید ریز و درشتی است که در زمینه ای سیاه پخش شده اند. همچنین سه نوار عرضی تیره بدن نقره ای ماهی را از بالا به پایین قطع می کند که یکی از آنها از ناحیه ی چشم ماهی می گذرد. برای مدت ها به علت تقاضای فراوان و به طبع آن بالا رفتن قیمت این ماهی زیبا و جذاب در بازار جهانی، صید بی رویه آن در یگانه زیستگاهش، که گفته می شد جزایر Banggai اندونزی است، آنقدر افزایش یافت که ذخیره ی این ماهی را با خطر نابودی مواجه نمود - خطری که هنوز نسل آن را تهدید می کند. خوشبختانه ماهی کاردینال بانگای امروزه نه تنها یک ماهی زینتی شناخته شده و پر طرفدار محسوب می شود بلکه تکثیر موفق آن در آکوآریوم نیز بارها گزارش شده و حتی توسط افراد تازه کار نیز امکان پذیر است. از آن گذشته اگرچه طول عمر این ماهی نسبتا کوتاه است (حدود 4 سال) اما می تواند چند بار در سال تخم ریزی نماید. لازم به ذکر است که کاردینال ماهی ها از لحاظ سیستماتیک در خانواده ی آپوگونیده (APOGONIDAE) یا "دهان لانه ماهیان" طبقه بندی می شوند. دمای 25 تا 28 درجه ی سانتی گراد، پی اچ حدود 8.2 و وزن مخصوص 1.023 تا 1.025 از ویژگی های آب مناسب برای نگهداری از آنهاست.


تعیین جنسیت :

جدا کردن ماهیان نر و ماده از یک دسته ی کوچک از کاردینال های بانگای کار دشواری نیست. اولین نکته ی قابل ذکر این است که در آنها تغییر جنسیت رخ نمی دهد. برای افتراق جنس ها باید گفت که بدن ماهی ماده نسبت به ماهی نر کروی تر است. همچنین گزارش های تایید نشده ای در مورد بلند تر بودن شعاع های باله پشتی (به ویژه باله ی پشتی دوم) در ماهی های نر در مقایسه با افراد ماده وجود دارد. اما احتمالا بهترین مشخصه ای که می توان با تکیه بر آن جنسیت یک ماهی از این گونه را تشخیص داد شکل سر و آرواره هاست. اگر ماهی نر و ماده را با هم مقایسه نمایید خواهید دید که اندازه ی سر و همچنین فَک زیرین ماهی نر به شکل قابل توجهی بزرگ تر از ماهی ماده است و پوزه ی "سگ بول داگ" را به خاطر می آورد، و البته علت آن هم روشن است زیرا این ماهی نر است که وظیفه ی نگهداری تخم ها و نوزادان را در دهان بر عهده دارد. به بیان دیگر آرواره ی زیرین ماهی نر نسبت به همان آرواره در ماهی ماده خمیدگی بیشتری دارد.





ادامه مقاله را می توانید در ماهنامه شماره 8 آبزیان مطالعه نمایید.







منابع :

راهنمای مصور تکثیر ماهیان آکوآریومی آب شور. ترجمه ف، امامی لنگرودی. انتشارات آبزیان. (در دست چاپ)

منبع