مسیر سبز، (1999) The Green Mile

امشب می خوام بهترین فیلمی که تو کل زنگیم دیدم و براتون معرفی کنم که دیگه مثل این فیلم هیچ وقت ساخته نخواهد شد


پنج سال پس از آن که اولین فیلم کارگردان تازه‌کار، “فرانک دارابونت” با نام “رستگاری شاوشنک” با استقبال مواجه شد و جایزه‌هاى متعددى دریافت کرد، او دومین فیلمش را با نام “مسیر سبز” ساخت. فیلمى بسیار خوش‌ساخت که نشان داد تجربه‌ی اول فیلم‌ساز، اتفاقى نبوده است. “مسیر سبز” ماجراى زندانى است که بندى با این نام دارد. در این بند زندانیانى نگه‌دارى مى‌شوند که اعدامشان حتمى است و منتظرند تا دادگاه روز مرگشان را تعیین کند. “پل” و همکارانش در این بند کار مى‌کنند. در شروع فیلم یک زندانى قوى‌هیکل به نام “جان کافى” به زندان آورده مى‌شود. جرم او هتک حرمت و کشتن دو دختر خردسال است. جرمى که طبعا امکان هرگونه هم‌دردى تماشاگر با وی را از بین مى‌برد. فیلم در روایت خود عجله‌اى ندارد. شخصیت‌ها معرفى مى‌شوند و در تقابل با یک‌دیگر جان می‌گیرند. فضا تعریف مى‌شود، آدم‌ها با شرایط آداپته مى شوند و فیلم با حوصله تماشاگر را به جایى مى‌رساند که انتظار اتفاق خارق‌العاده‌اى را بکشد…

کل داستان فیلم در یک زندان در امریکا می‌گذرد. اما مضمون به گونه‌ای ارائه می‌شود که پیام و حرف اصلی اثر برای تمامی مخاطبان جذابیت ایجاد می‌کند. مهم‌تر این‌که فضای زندان به‌جای این‌که نوعی خشونت را به ذهن متبادر کند، لطافتی دارد که حاصل نوع رفتار شخصیت غول‌پیکر فیلم، “جان کافی” و معجزاتی است که به واسطه‌ی وی در فیلم رخ می‌دهند. سازندگان “مسیر سبز” از اصل غافل‌گیری در فیلم استفاده‌ی زیادی می‌کنند. به این مفهوم که هیچ یک از مخاطبان انتظار حضور انسانی چون “جان” را در محیط زندان آن هم در بند زندانیان اعدامی ندارند. دیگر این‌که، فیلم نوعی تعلیق هم به وجود می‌آورد. توانایی جان کافی در ایجاد معجزه، این باور را در ذهن مخاطب ایجاد می‌کند که باید معجزه‌ای در فیلم رخ دهد و کافی از مرگ نجات پیدا کند. به خصوص که وی بی گناه است و به اشتباه محکوم به مرگ شده است. “مسیر سبز” شاید مصداق این جمله‌ی معروف باشد که: “معجزه‌ها در جاهاى عجیب و غریب اتفاق مى‌افتند.”
از دیگر نکاتى که “مسیر سبز” را به فیلمى برجسته تبدیل می‌کند، پرداخت کم‌نقص شخصیت‌هاى فرعى فیلم است. تمام زندانبانان هویت مستقل خود را مى‌یابند. کارگردان براى ساختن شخصیت مستقل زندانبانان به کلیشه‌ها پناه نمى‌برد. شخصیت‌هاى فیلم در بطن داستان فیلم شکل مى‌گیرند. دارابونت به سنت‌هاى کلاسیک قصه‌گویى وفادار مى‌ماند. رهایى در فیلم “مسیر سبز” معنایى متفاوت از رستگارى “اندى” در “شاوشنک” دارد. با وجود این‌که “مسیر سبز” فیلمى طولانى‌تر از “شاوشنک” است اما تمهیداتى که دارابونت مى‌اندیشد سبب مى‌شود تا تماشاگر خسته نشود. اجتناب از نماهاى بلند در لوکیشن‌هاى محدود و ایجاد ماجراهاى کوچک در درون ماجراى اصلى فیلم باعث مى‌شود تا فیلم 188 دقیقه‌اى “مسیر سبز” به هیچ‌وجه خسته‌کننده به نظر نرسد.
تام هنکس، دیوید مورس، بون هانت، مایکل کلارک دانکن، جیمز کرامول، مایکل جیتر، گراهام گرین، داچ هاچینسن و سم راکول بازیگران اصلی “مسیر سبز” هستند. هنکس در این اثر نقش پلیس وظیفه‌شناس را بسیار خوب ایفا می‌کند و حضور مایکل کلارک دانکن، به کمال، شخصیت جان کافی را تجسم می‌بخشد. موسیقی فیلم “مسیر سبز” نیز قطعه‌های سازی ساخته شده به‌دست “توماس نیومن” را دربرمی‌گیرد. این فیلم 137 میلیون دلار در سینماهای امریکا فروخت که نشان از استقبال قابل توجه مخاطبان دارد. “مسیر سبز” هم‌چنین نامزدی دریافت جایزه‌ی بهترین نقش مکمل مرد، بهترین فیلم‌بردار، صدابردار و فیلم‌نامه از مراسم اسکار سال 2000 و نامزدی دریافت جایزه‌ی گلدن گلاب بهترین بازیگر نقش مکمل مرد در سال 2000 را نیز با خود به همراه دارد.

فیلم خوبیه و من هم دوستش دارم اما شما خیلی احساسی نظرتون رو گفتین ( که دیگه مثل این فیلم هیچ وقت ساخته نخواهد شد)

جالب اینکه هر دو فیلم اول دارابونت در فضای زندان هستند و هر دوی اونها اقتباسی از داستانهای استفن کینگ هستند و بلاخره این که هر دوی اونها نامزد اسکار بهترین فیلم بودند که این برای دارابونت یک رکورد جالب محسوب میشه که هر دو فیلم اولش نامزد بهترین فیلم اسکار شدند ..

به نظر من هم " مسیر سبز " در رده فیلم های برتر و خاص است .

این فیلم دارای درجه 8.4 از 10 در Imdb هم هست که درجه خیلی بالایی است.

صفحه این فیلم در imdb را ببینید :
http://www.imdb.com/title/tt0120689

هیچ وقت یادم نمیره که اولین بار این فیلم را در یک کلوپ سی دی در مجتمع کامپیوتر پایتخت دیدم، اون صحنه ای که موشه را زنده می کنه ... به نظر بهترین سکانس این فیلم بود.

واقعاً فيلم قشنگي بود خيلي رو آدم تاثير ميذاره
به نظر من هم تا مدتهاي طولاني مثل اين فيلم ساخته نخواهد شد

یک دیالوگ برتر مسیر سبز، تقدیم به رسولی نژاد جان :



جان کافی (مایکل کلارک دانکن): خیلی خسته ام رییس، خسته از تنها سفر کردن، تنها مثل یه چلچله زیر بارون خسته از اینکه هیچ وقت رفیقی نداشتم پهلوم باشه و ازم بپرسه از کجا اومدم، به کجا میرم یا چرا! آنقدر خسته ام از اینکه آدما همدیگه رو اذیت میکنن، خسته از تمام درد هایی که تو دنیا حس میکنم و می شنوم، هر روز دردهام بیشتر میشه درد تو سرم مثل خرده های شیشه ست، تمام مدت. می تونین بفهمین؟

مسیر سبز (The Green Mile)

ممنون فوآد جان
فیلم بی نظیری هست. در فیس بوک هم می تونید عضو طرفداران صفحه این فیلم بشید