عقاب طلایی - Golden Eagle

عقاب طلایی از خانواده قوشها است و نام گذاری آن به دلیل پرهای طلایی - برنزی تاج ، سر و پشت گردن می باشد. ساق پاها پوشیده از پر که این پرها تا انگشتان ادامه یافته است. این عقاب در هنگام پرواز از فاصله دور به رنگ قهوه ای تیره تا مشکی به نظر می آید. عقاب طلایی جز بزرگترین پرندگان شکاری بوده به حدی که فاصله انتهای دوبال از یکدیگر 2/3 - 2 متر می باشد. وزن آن 16 - 8/5 کیلوگرم است و ماده ها بزرگ جثه تر از نرها هستند. قلمرو زیستی این پرنده حدود 90 کیلومترمربع می باشد. در هنگام پرواز دارای قدرت مانور بسیار بالایی بوده و توانایی چرخشهای ناگهانی و شیرجه با سرعت بالا را دارا می باشد.
سرعت متوسط عقاب طلایی در هنگام پرواز 50 کیلومتر در ساعت بوده که در هنگام شیرجه به 220 کیلومتر در ساعت می تواند برسد. این پرنده توانایی حمل طعمه ای به وزن 7 کیلوگرم را دارا می باشد و عمده غذای او پستانداران و پرندگان می باشد.

پراکندگی جغرافیایی : امریکای شمالی - اروپا - شمال و مرکز ایران و افغانستان و آسیای میانه
زیستگاه : دشتها ، کوهستانهای خشک و استپی ، جنگلهای کوهستانی و صخره های ساحلی یافت می گردد.
تولید مثل: این پرنده جز پرندگانی است که بصورت تک جفت زندگی می نماید. و با جفت خود تا آخر عمر باقی می ماند
در ماههای فوریه و می جفتگیری کرده و عمدتا 2 تخم می گذارد که عقاب نر و ماده به مدت 45 - 41 روز روی تخمها می خوابند. عقاب طلایی همزمان 4 - 5 لانه برای زندگی خود می سازد که بستگی به فصل و شرایط محیطی از آنها استفاده می کند. لانه ها می توانند تا 3 متر قطر و 4 متر ارتفاع داشته باشند. این عقاب در سن 5 - 4 سالگی بالغ شده و توانایی جفتگیری را بدست می آورد. عمر متوسط این پرنده 43 - 37 سال می باشد.
منبع : اینترنت

اطلاعات بیشتر در ویکی پدیا :
http://en.wikipedia.org/wiki/Golden_Eagle


نکات نگهداری پرندگان وحشی از توضیحات دکتر ایمان معماریان در دومین جشنواره ملی حیوانات کوچک :

1- پرندگان شکاری حیوان خانگی نیستند.
2- باید لاشه کامل حیوان برای خوراک داده شود.
3- اگر پرنده شکاری را نمی توان به طبیعت برگرداند باید لاشه کامل که بالانس کلسیم به فسفر مناسبی دارند و یا حیوان زنده داده شود.
4- اگر نمی توان حیوان زنده داد، باید از گردن مرغ بدون پوست و چربی استفاده کرد به همراه مکملهای ویتامین استفاده کرد.
5- نباید در دادن غذا به پرنده زیاده روی کرد.
6- باید از چوب با قطر زیاد در قفس و زیستگاه آن استفاده کرد. باید پنجه باز باشد و روی چوب قرار گیرد و پنجه نباید بسته باشد.
7- جایگاه پرنده باید آنقدر بزرگ باشد که امکان پرواز پرنده در آن فراهم باشد.