عارضه پر کنی در طوطی ها

عارضه پر کنی در طوطی ها




این عارضه یک سندرم با علل مختلف است و در طوطی ها شایع میباشد.از جمله عوامل مهم در بروزآن می توان به دلتنگی ، نداشتن جفت یا مصاحب ، استرس و بروز تغییرات در محیط ( مانند تغییرات در تغذیه،مکان ، فعالیت یا ورود افراد جدید به محیط که توجه صاحب پرنده را بیشتر جلب کند) اشاره کرد.

ممکن است پرنده این عمل را از پرنده دیگری یاد گرفته ، تکرار کند.در مورد طوطی هایی که بیشتر وقت خود را در یک قفس کوچک گذرانده و فعالیت کمی دارند،این عارضه میتواند بخشی از سرگرمی آنها باشد.بسیاری از پرندگان این عمل را در تنهایی یا در شب انجام می دهند.

بنابراین این عدم مشاهده پرکنی توسط طوطی، دلیلی بر رد آن نیست. در این حالت، الگو و نواحی ریزش پر به تشخیص عارضه کمک می کند.اگر روی سر و گردن پوشش کامل باشد، ولی منطقه دیگری از بدن (بویژه سینه و شکم)فاقد پر بوده هیچ نشانه ای از بیماریهای التهابی پوست وجود نداشته باشد، باید دردرجه اول بروز عارضه پرکنی مشکوک شد.



اولین قدم برای تجزیه و تحلیل محیط زندگی پرنده بویژه در مراحل اولیه بروز عارضه است. به حداقل رساندن عوامل فیزیکی یا روانی ،اصلاح محیط و غذا و یا تغییر محیط ، افزودن غذاهای کمکی(مثل میوه و سبزی)، فراهم کردن اسباب بازیهای بی خطر و شاخه های درخت تمیز تا پرنده از منقار خود بیشتر استفاده کند، در درمان موثر است.

در صورتیکه تمام راهها به شکست منتهی شوند میتوان از گردنبند الیزابت (به شکل مخروط ناقص که به پرنده اجازه نمی دهد به بدن خود دسترسی داشته باشد) استفاده کرد.همراه با این تغییرات میتوان از داروهایی نظیرفلوگزتین نیز استفاده کرد .
برای تسریع در رشد مجدد پرهای جدید بهتر است مکملهای ویتامین دار به جیره اضافه شود.

امکان وجود این عارضه در تمام طوطی سانان با دلایل مشابه هم هست.