حکایت یوزپلنگ ایرانی

جام جم آنلاين: مدتي است، پروژه احياي يوزپلنگ ايراني در حال انقراض را با بودجه 500 هزار دلاري بين‌المللي و بودجه ملي كه بايد دو برابر اين ميزان باشد آغاز كرده‌ايم ولي روزي نيست كه درباره يوزپلنگ‌ها خبرهاي نگران‌كننده نشويم.



ديروز مهدي كامياب رئيس مركز انرژي، محيط زيست و مديريت بحران دفتر سازمان ملل در تهران كه از فعالان پروژه يوزپلنگ ايراني نيز هست بصراحت اعلام كرد مطالعات نشان مي‌دهد، طعمه‌هاي يوز كه مورد حمايت سازمان ملل قرار دارد بشدت آسيب ديده و نگراني بسياري ايجاد كرده است.

اين گفته‌هاي كامياب با نگراني كارشناسان پروژه يوز ايراني همسوست كه تاكنون بارها اعلام كرده‌اند طعمه‌هاي اين حيوان و در نتيجه، حيات آن به طور جدي در حال تهديد است.

اين مطلب را اگر كنار اين خبرهاي تاييد نشده قرار دهيم كه سازمان حفاظت محيط زيست به شكارچيان خارجي، مجوز شكار در مناطق حفاظت شده و پارك‌هاي ملي را مي‌دهد و اين شكارچيان بخشي از طعمه‌هاي يوز را شكار مي‌كنند معادله‌اي چند مجهولي شكل مي‌گيرد.

البته مدير پروژه يوزپلنگ ايراني بر اين باور است كه در زيستگاه‌هاي اين حيوان مجوز شكار ممنوع است، مگر در شرايطي كه جمعيت طعمه رشدي فزاينده داشته باشد اما وقتي اظهارنظرها درباره اين كه يوزپلنگ‌ها چه طعمه‌هايي را شكار مي‌كنند، متناقض است، آن وقت كدام حرف‌ را بايد بپذيريم؟ محمدباقر صدوق، معاون محيط طبيعي سازمان حفاظت محيط زيست كه دادن مجوز به شكارچيان خارجي در پارك‌هاي ملي را رد مي‌كند معتقد است، ورود اين شكارچي‌ها به مناطق حفاظت شده لطمه‌اي به طعمه‌هاي يوز ايراني نمي‌زند چراكه يوز، جبير و آهو شكار مي‌كند.

جالب اينجاست كه رئيس مركز مديريت بحران دفتر سازمان ملل در تهران با ور ديگري دارد و مي‌گويد، حالا ديگر يوز تغيير ذائقه داده و ميل به خوردن قوچ، ميش و كل و بز پيدا كرده است.

پس حالا كه دقيقا مشخص نيست يوزپلنگ ايراني چه حيواناتي را شكار مي‌كند، اين گفته مسوولان كه مجوز شكار را تنها پس از سرشماري طعمه‌ها و چنانچه گونه‌اي از آنها در حال رشد فزاينده باشد صادر مي‌كنند، جاي تامل دارد.

البته اگر هشدارهاي فعالان محيط زيست را جدي بگيريم كه اتباع ديگر كشورها با پرداخت 10 هزار دلار مجوز شكار مي‌گيرند و برخي از‌ آنان با شهامت در مناطق حفاظت شده و پارك‌هاي ملي اقدام به شكار غيرمجاز نيز مي‌كنند، اين سوال پيش مي‌آيد كه صرف هزينه‌هاي زياد براي احياي يوزپلنگ در شرايطي كه طعمه‌هاي آنان براحتي شكار مي‌شوند چه معنايي دارد؟ البته اين نگراني هنوز پا برجاست كه اگر روزي طعمه‌ها آنقدر كم شوند كه ديگر يوز براي خوردن چيزي پيدا نكند، آن وقت چطور مي‌توانيم براي آنها غذا تهيه كنيم؟ شايد كساني كه مجوز شكار مي‌دهند، به اين موضوع نيز انديشيده‌اند كه روزي به جاي احياي يوزپلنگ ايراني پروژه احياي طعمه‌هاي يوز را كليد بزنند!