یه مطلب تلخ از وبلاگ ترانه علیدوستی

تا به حال تو وبگردی خیلی به چشمم خورده بود به وبلاگ فلان بازیگر و خواننده .. اما خوب نه اعتمادی به درستیشون داشتم و نه باوری به سطح سواد خیلی از این ستاره ها که با چشم های رنگی و .. تبدیل به ستاره شدن.
اما به یه بازیگر زن خیلی ایمان دارم و اون هم ترانه علیدوستیه.بازیگری که به جرات اگه نگیم تنها، باید بگیم جزء چند بازیگر تاریخ سینمای ایرانه که تمام فیلمهای کارنامش قابل دفاع و ارزشمنده.
خلاصه امشب از یه سایت معتبر لینک وبلاگش رو دیدم و چند مطلبش رو خوندم.
یه مطلبش برام خیلی تاثیر گذار بود(قبلش متوجه شدم نوشته های آخرش بخش نظرخواهی نداره)و در نهایت در همین مطلب که عنوان اعتراف ترانه داره توضیح میده که چرا بخش نظرخواهی رو حذف کرده و در نهایت میگه درود به سانسورچی..
من که برای فرهنگ غالب جامعه جوانمون متاسف شدم(بیاین روراست باشیم ، اکثریت جوون های ما متاسفانه..)
خوهش میکنم این مطلب رو از دست ندهید.من لینک اصلی وبلاگ رو میذارم،دومین مطلب با عنوان اعتراف ترانه، منظور من بوده.
وبلاگ علیدوستی

کلاً هنرمندان یا خیلی محبوب هستند یا مورد تنفر. همیشه دنیای سینما رو دوست داشتم و جزو آرزوهام بود که روزی من هم هنرپیشه بشم ولی با حرفهایی که از زبان اهل فن این رشته شنیدم من رو در این مورد مردد و پشیمون کردن. الان دیگه دوست ندارم وارد دنیای سینما بشم ولی باز هم دنیای سینما رو دوست دارم و از بعضی هنرپیشه ها خوشم میاد.
بعضی ها هم نمی تونن موفقیت یک هنرپشه رو ببینن و تحمل کنن کلاً موفقیت دیگران براشون عیر قابل تحمله. ولی من وقتی می بینم کسی می درخشه و خوب بازی می کنه برعکس این عده قلیل که به این هنرپشه عزیز ناسزا گفتن بازی خوبش در ذهنم باقی می مونه